حج و عمره در آینه عترت (خلاصه و بازنویسی کتاب حج و عمره در قرآن و حدیث) صفحه 114

می رسیم، همراهان ما به طواف می روند و مرا به نگهبانی وسایلشان می گمارند. فرمود: پاداش تو، بیش از آنهاست.

عَن مُزارِمِ بن حَکیم: زامَلتُ محمّدَ بنَ مصادفٍ، فلمّا دَخلنا المدینهَ اعْتَلَلْتُ، فکانَ یمضی الی المسجدِ ویدَعُنی وَحدی، فَشَکَوتُ ذلکَ إلی مصادفٍ، فأخبَرَ بِهِ أبا عبداللهِ (ع) ، فأرسَلَ إلیه: قعودُکَ عندَهُ أفضلُ مِن صَلاتِکَ فی المسجِدِ. (1)

مزارم بن حکیم می گوید: با محمد بن مصادف همراه بودم. چون به مدینه وارد شدیم، بیمار شدم. او به مسجد می رفت و مرا تنها می گذاشت. از این قضیه، به مصادف (پدر او) شکایت کردم. او هم به امام صادق (ع) خبر داد. ایشان به او چنین پیغام فرستاد: نشستن تو کنار او، برتر از نماز خواندنت در مسجد است.

حفظ ره توشه

عَن صفوانَ الجمّالِ: قلتُ لأبی عبدالله (ع) : إنّ مَعی أهلی وأنا أریدُ الحجَّ، فأشُدُّ نَفَقَتی فی حِقوی؟ قالَ، نَعَم، فانَّ أبی (ع) کانَ یقولُ: مِن قُوَّهِ المسافِرِ حِفظُ نَفَقَتِهِ. (2)

صفوان جمّال می گوید: به امام صادق (ع) گفتم: همراه خانواده ام قصد حج دارم، نفقه ام را به کمرم می بندم [نظر شما چیست؟]. فرمود: آری! [عیبی ندارد]. پدرم می فرمود: حفظ کردن خرجی، از توانمندی مسافر است.

عن یونسَ بنِ یعقوبَ: قلتُ لأبی عبدالله (ع) عن الرَّجُلِ المُحرِمِ یشُدُّ الهِمیانَ