نسیم معرفت حج سیره و سخن اخلاقی و عرفانی بزرگان در مناسک حج صفحه 168

الحسنی» منتظر بود تا میرازی شیرازی به محض ورود به مکه، به کاخ سلطنتی شرفیاب شود. ولی بر خلاف انتظار او، پیشوای شیعیان وارد مکه شد، اعمالش را انجام داد و کوچک ترین اعتنایی به پادشاه نکرد. شریف عبدالله الحسنی فردی را خدمت میرزای شیرازی فرستاد تا ضمن ابلاغ سلام وی، به ایشان گوشزد کند که شاه منتظر دیدار اوست؛ همان گونه که بسیاری دیگر از علمای فرقه های مسلمانان، به دیدار شاه شتافته اند یا انتظار اجازه ملاقات وی را می کشند. میرزای شیرازی به فرستاده شاه حجاز فرمود: سلام گرم ایشان را «علیک السلام» می گویم، ولی نباید انتظار داشته باشد به دیدارش بیایم. او بداند که «بدترین دانشمندان این امت، آنانند که به دربار سلاطین رفت وآمد کنند و بهترین حکمرانان کسانی اند که به محضر علما بروند» . پیغام رسان، سخن میرزای شیرازی را به پادشاه حجاز رساند. پادشاه که سخن میرزا را در اوج متانت و اتقان یافت، خود به محضر او شتافت. (1)

نکته: وجوه نام گذاری کعبه به «بیت العتیق»

شیخ طبرسی در تفسیر مجمع البیان می نویسد:

١. منظور از «بیت عتیق» خانه کهن کعبه است و به باور پاره ای، این نام گذاری، بدان دلیل است که به ملکیت کسی در نمی آید و آزاد است.

٢. به باور پاره ای دیگر، کعبه را «بیت العتیق» گفته اند، ازآن رو که از دستبرد و تسلط زورمداران و خودکامگان آزاد است و هر بیدادگری که آهنگ ویران ساختن آن کند، پیش از رسیدن به خواسته پلید خود، نابود می گردد و اگر «حَجّاج» آنجا را ویران کرد و دگربار ساخت و نابود نشد، بدان دلیل است که خدا، این امت را به برکت پیامبرش، از عذاب استیصال در امان داشت.