نسیم معرفت حج سیره و سخن اخلاقی و عرفانی بزرگان در مناسک حج صفحه 40

کسی عملی را برای خودنمایی و عرضه به دیگران انجام دهد و خوبی عملش را به رخ دیگری بکشد، عمل او باطل است و حجاج محترم مواظب باشند که رضای غیر خداوند را در اعمال خود شرکت ندهند. (1)

شیخ محمود شلتوت می گوید:

اولین چیزی که حجاج لازم است به آن توجه داشته باشند، قصد و نیت خالصانه و صادقانه و انجام دادن عبادت حج در جهت رضایت خداوند است؛ زیرا خداوند، حج انسانی را که این عبادت بزرگ را پوششی برای به دست آوردن نام و شهرت و یا ثروتی بی ارزش قرار دهد، نمی پذیرد. حج در واقع هجرتی است و هجرت بدون قصد قربت، مقبول واقع نمی شود. این قصد و نیت، به «احرام» معروف است که عبارت است از بیرون آوردن همه لباس هایی که با فرم و شیوه خاصی دوخته شده و مورد استفاده برای پوشش قرار گرفته و همچنین خودداری از استفاده از اشیایی است که بیانگر مظاهر ثروتمندی و اشرافی گری می باشد؛ و همچنین خودداری از استعمال بوی خوش و مانند آنها، که زمینه ساز اخلاص بوده، حاجی را به سوی انجام کارهای برای رضای خدا سوق می دهد. (2)

4. احرام و حرمت جدال

از دستاوردهای احرام، سامان دهی و زیبایی بخشیدن به گفتار است. احرام بر اثر بازداشتن حاجی از جدل و دشنام گویی، به او پاکیزگی گفتار می آموزد و اینکه همواره باید حریم دیگران گرامی داشته شود و از درهم شکستن شخصیت دیگران به واسطه دشنام و مجادله باید پرهیز شود. احرام، تمرین «گفتار نیک» است و آموزش فرهنگ