منتهی الامال صفحه 2153

مالید و چون به خود نگاه کردم اثری از آن کوفت ندیدم و مدتهای مدید زنده بود با قوت و دانایی زندگانی کرد و من از غیر پسران از جمعی کثیر این قصه را پرسیدم و همه به همین طریق بی زیاده و کم نقل کردند. صاحب کتاب بعد از نقل این حکایت و حکایت اسماعیل هرقلی که گذشت می گوید: امام علیه السلام را مردمان در راه حجاز و غیره بسیار دیده اند که یا راه را گم کرده بودند و یا درماندگی داشتند و آن حضرت ایشان را خلاصی داده و ایشان را به مطلب خود رسانیده و اگر خوف تطویل نمی بود ذکر می کردم .

حکایت دعای عبرات

حکایت پنجم در ذکر دعای عبرات است : آیه اللّه علامه حلی رحمه اللّه در کتاب ( منهاج الصلاح ) در شرح دعای عبرات فرموده که آن مروی است از جناب صادق جعفر بن محمّد علیهما السلام و از برای این دعا از طرف سید سعید رضی الدّین محمّد بن محمّد بن محمّد آوی رحمه اللّه حکایتی است معروفه و به خط بعضی از فضلا در حاشیه این موضع از ( منهاج ) آن حکایت را چنین نقل کرده از مولی السعید فخرالدّین محمّد پسر شیخ اجل جمال الدّین یعنی علامه که او از والدش روایت نموده از جدش شیخ فقیه سدیدالدّین یوسف از سید رضی مذکور که او محبوس بود در نزد امیری از امرای سلطان جرماغون مدت طویلی در نهایت سختی و تنگی ، پس در خواب خود دید خلف صالح منتظر را علیه السلام پس گریست و گفت : ای مولای من