منتهی الامال صفحه 44

تو منّت گذارد. و رُوز اوّل و دوم حضرت جوابی به او نفرمود، روز سوّم که ایشان را ملاقات فرمود امیرالمؤ منین علیه السّلام به آن زن اشاره فرمود که دوباره عرض حال کن ، آن زن سخن گذشته را اعاده کرد، رسول اکرم صلی اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: مترصّد هستم قافله با امانتی پیدا شود ترا به ولایتت بفرستم و از او عفو فرمود.(1)اینگونه بود سیرت آن حضرت با کفّار.

بخشنامه پیامبر برای سپاهیان

ارباب سِیر در سیرت آن حضرت نوشته اند که چون لشکری را ماءمور می نمود قائدان سپاه را با لشکریان طلب فرموده بدینگونه وصیّت و موعظه می فرمود ایشان را می فرمود: بروید به نام خدای تعالی و استقامت جوئید به خدای و جهاد کنید برای خدای بر ملّت رسول خدای .

هان ای مردم ! مکر نکنید واز غنایم سرقت روا مدارید و کفّار را بعد از قتل چشم و گوش و دیگر اعضا قطع نفرمائید و پیران و اطفال و زنان را نکشید و رهبانان را که در غارها و بیغوله ها جای دارند به قتل نرسانید و درختان را از بیخ نزنید جز آنکه مضطر باشید و نخلستان را مسوزانید و به آب غرق کنیدو درختان میوه دار را بر نیاورید و حرث و زرع را مسوزانید باشد که هم بدان محتاج شوید و جانوران حلال گوشت را نابود نکنید جز اینکه از بهر قوت لازم افتد و هرگز آب مشرکان را با زهر آلوده مسازید و حیلت میارید.(2)

و هرگز آن حضرت با دشمن جز این معاملت نکرد و شبیخون بر دشمن نزد و از هر جهادی ، جهاد با