امیر المؤمنین اسوه وحدت صفحه 144

«چون مردم عرب مرتد شدند،عثمان نزد علی رفت.و گفت ای پسر عمو!کسی به مبارزه با این دشمن برنمی خیزد،و تو هم که بیعت نمی کنی.پیوسته با او بود تا این که علی پیش ابو بکر رفت ابو بکر از جا بلند شد دست به گردن یکدیگر انداخته و هر کدام برای دیگری گریستند.و علی (ع) با ابو بکر بیعت کرد و در نتیجه مسلمانان شادمان شدند و مردم به پیکار کمر بستند و لشکرها گسیل شد.» (4) در نامه ای که به مالک اشتر،به هنگام فرستادنش به سمت استاندار مصر،برای مردم آن کشور نوشته است از موضع خود در آن روزها سخن می گوید.از جمله مطالبی که در این نامه آمده است،می خوانیم:

«خودداری کردم (از بیعت با ابو بکر) تا اینکه برگشت مردم را از اسلام دیدم که باعث نابودی دین محمد (ص) می گردد.ترسیدم که اگر اسلام و مسلمانان را یاری نکنم ویرانی یا رخنه در آن مشاهده کنم که مصیبت آن برای من بزرگتر باشد تا از دست دادن ولایت بر شما که آن متاع روزگاران اندکی است که همچون ناپایداری سراب ناپایدار است و یا چون ابر پراکنده شود.پس،در آن حوادث ایستادگی کردم تا این که باطل محو

و نابود شد و دین آرامش یافت و پا گرفت (5) .

پی نوشتها

1-الامام علی بن ابی طالب از استاد عبد الفتاح عبد المقصود ج 1 ص 117.
2-احتجاج طبرسی ج 1 ص 95.
3-شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج 1 ص 131.
4-انساب الاشراف ج 1 ص 587 (سید مرتضی عسکری در کتاب خود عبد الله بن سبا ص 73-74 آن را نقل کرده است) .
5-نهج البلاغه ج 3 ص 118-119.

فصل هجدهم