امیر المؤمنین اسوه وحدت صفحه 237

32-ج 3 ص 120.
33-همان کتاب ص 119.
34-شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج 2 ص 79.
35-سوره احزاب (33) ،آیه 34.

فصل بیست و چهارم

افسانه توطئه

قسمت اول

طبری از سیف بن عمر از محمد و طلحه روایت کرده است که علی قعقاع بن عمرو (از فرماندهان اهل کوفه) را،پس از تسلط عایشه،طلحه و زبیر بر بصره،نزد آنان،فرستاد و قعقاع با ایشان گفتگو کرد و آنان را قانع ساخت

تا صلح کنند و هر دو گروه به خونخواهی از قاتلان عثمان و اقامه حد شرعی در مورد آنان،پس از استقرار کارها و باز گشت امنیت،توافق کردند. این روایت می گوید امام (ع) روی آن مطلب به موافقت رسید.سپس،خطبه ای ایراد کرد و نعمتهای خدا را بر این امت به وسیله اجتماع و اتحاد بر خلافت پس از پیامبر،و کسانی که پس از او می آیند،برشمرد،آن گاه از«ذی قار»بیرون شد و گفت:«کسانی این حادثه (قتل عثمان) را بر سر این امت آوردند که طالب دنیا بودند.از این که خداوند فضیلت را دوباره نصیب این امت گردانیده است بخل ورزیدند و خواستند همه چیز را به قهقرا برگردانند.و لیکن فرمان خدا رساست و به هر که خواهد پاداش دهد.