امیر المؤمنین اسوه وحدت صفحه 339

فصل سی و ششم

حدیث ادا و تبلیغ رسالت

جز مردی از خاندانم،کسی حق ندارد از طرف من کاری بکند

امام احمد در«المسند»از ابو بکر نقل کرده است:

«پیامبر (ص) ،ابو بکر را با فرمان بیزاری برای مردم مکه فرستاد:از امسال به بعد هیچ مشرکی نباید در مراسم حج شرکت کند،و کسی حق ندارد برهنه طواف خانه کند،و جز فردی مسلمان،کسی وارد بهشت نمی شود.و هر کسی که میان او،و پیامبر خدا (ص) پیمان عدم تعرضی بسته شده است،آن پیمان تا انقضای مدت،محترم است.و خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند.ابو بکر گوید:تا سه منزلی مدینه برده بود که پیامبر (ص) به علی فرمود:به او برس و ابو بکر را برگردان و خود فرمان براءت را برسان، (ابو بکر) گوید:پس علی به دستور پیامبر (ص) عمل کرد.و هنگامی که ابو بکر نزد پیامبر (ص) برگشت،گریست و

عرض کرد:یا رسول الله در من نقصی پیدا شده بود؟فرمود:جز خوبی هیچ پدیده ای در تو رخ نداده بود،و لیکن امر خداست که آن را کسی جز من و یا مردی از خاندان من ابلاغ نکند.» (1) حاکم در صحیح خود«المستدرک به سند خویش از جمیع بن عمر لیثی نقل کرده است عبد الله بن عمر به وی گفت:«پیامبر خدا (ص) ابو بکر و عمر را با فرمان بیزاری به سمت مردم مکه فرستاد،ایشان در حال رفتن بودند که ناگهان سواره ای رسید،گفتند:تو که هستی؟جواب داد: من علی هستم،ای ابو بکر،نامه ای را که همراه داری به من بده!ابو بکر گفت:مگر من چه کرده ام؟علی (ع) جواب داد:به خدا قسم جز خوبی چیزی دیگری من نمی دانم.پس علی نامه را گرفت و برد،ابو بکر و عمر به مدینه برگشتند،و به خدمت پیامبر (ص) عرض کردند:مگر ما چه کرده ایم؟فرمود:برای شما خیر است.ولیکن به من گفته اند کسی جز خودت و یا مردی از خاندانت حق ندارد از جانب تو پیام را ابلاغ کند.» (2)

نسایی در کتاب خصایص خود از علی (ع) نقل کرده است که پیامبر (ص) سوره براءت را به وسیله ابو بکر برای مردم مکه فرستاد،و بعد در پی او علی (ع) را گسیل داشت.و به او فرمود: نامه را بگیر و خود برای مردم مکه ببر.علی (ع) رسید به ابو بکر و نامه را از او گرفت و ابو بکر بازگشت در حالی که گرفته و غمگین بود،به پیامبر (ص) عرض کرد:در مورد من چیزی نازل شده است؟فرمود:نه،چیزی نیست مگر این که دستور رسیده است که خود من یا یکی از خاندانم آن را ابلاغ کند (3) .

ترمذی به سند خود

از انس بن مالک روایت کرده است،که گفت:پیامبر (ص) سوره براءت را با ابو بکر فرستاد و بعد او را طلبید و فرمود:«کسی جز من و یا فردی از خاندانم شایسته این کار نیست.پس علی را خواست و نامه را به او داد.» (4)