امیر المؤمنین اسوه وحدت صفحه 343

9-ج 5 ص 300 (شماره حدیث 3803) .
10-ج 1 ص 44 شماره حدیث 119.
11-ج 4 ص 164-165.

فصل سی و هفتم

حدیث ثقلین

قسمت اول

از آنچه تا کنون نقل کردیم روشن شد،که آنچه سزاوار بود،اتفاق بیفتد همان بود که اتفاق افتاد،و پیامبر (ص) آنچه را که منطق وظیفه،و اصول دینیش و شرایط مهمی که امت و دولت در بر گرفته بودند،و منطق نیاز مسلمانان ایجاب می کرد،یعنی انتصاب مرجعی برای مسلمانان که مقاصد قرآن مجید و سنتهای صحیح نبوی را به آنها بیاموزد،انجام داد.تمام اینها بار مسؤولیتی به گردن پیامبر (ص) قرار می داد تا پس از خود پیشوایی برای رهبری امت تعیین کند.این همان چیزی بود که انتظار می رفت و همان اتفاق افتاد.پیامبر (ص) به طرق مختلف مسلمانان را مطلع ساخت که پس از خود کسی را برای رهبری ایشان

انتخاب کرده است.تا کنون چهار نوع از بیاناتی که پیامبر (ص) در آنها به مسلمانان ابلاغ کرده بود که علی (ع) پیشوای ایشان است نقل کردیم:آن گاه که او را دروازه شهر دانش قرار داد و اعلان کرد که هر کس قصد علم دارد باید از در آن وارد شود.و در روز انجمن خانه به مردم اعلام کرد که علی (ع) برادر،وزیر،وصی و خلیفه اوست.و در موارد زیادی به ایشان اعلام فرمود،که علی (ع) در همه چیز جز نبوت،نسبت به او،به منزله هارون نسبت به موسی (ع) است.و به اطلاع مردم رساند که خداوند به او فرمان داده است که کسی نمی تواند در انجام وظیفه شرعی جز خود او یا علی (ع) اقدام کند.و اطاعت علی (ع) اطاعت از خدا و پیامبر خدا و نافرمانی علی (ع) نافرمانی خدا و پیامبر خداست.و پیامبر (ص) ،جز به وسیله وحی از جانب خدا چنین بیانات مهمی را بر زبان جاری نمی کرد،و گرنه چگونه امکان داشت اگر خداوند به وسیله وحی روشنی به او اطلاع نداده بود که علی (ع) هرگز در زندگی آینده اش با امر خدا و تعالیم پیامبر خدا مخالفت نخواهد کرد،پیامبر (ص) اعلان کند که اطاعت علی (ع) اطاعت خدا و نافرمانی علی (ع) نافرمانی خداست.پس این عبارت خود متضمن رسالتی واضح است،و روشن است که آن پیام تحقق یافت،زیرا علی (ع) پس از پیامبر (ص) حدود سی سال زندگی کرد که در تمام آن مدت سیمای کوچکی از پیامبر بزرگ بود چون صد در صد پا جای پای پیامبر (ص) گذاشت و لحظه ای در زندگیش با خدا و پیامبر خدا مخالفت نکرد.

آری تاکنون از چهار نوع از احادیث