امیر المؤمنین اسوه وحدت صفحه 381

فتوای شیخ الازهر

حدود پانزده سال قبل بود که تصمیم گرفتم در این راه تلاش و کوشش خود راشروع کنم.روز اول ماه تموز سال 1959 م به قاهره رفتم و با رئیس پیشین الازهر،شیخ محمود شلتوت درباره مساله سنی و شیعه که از قرنها پیش میان مسلمانان جدایی انداخته است،صحبت کردم.به شیخ گفتم،این اختلاف در دوران بنی امیه شروع شد و در زمان بنی عباس و بعد در عصر ترکان عثمانی ادامه یافت.و ما همواره پیامدهای آن را تحمل می کنیم،و پیوسته باعث جدایی مسلمانان شده و تخم کینه و بد بینی را میان آنها می پاشد،و هر دو گروه را وادار می کند تا تهمتهایی به یکدیگر بزنند که ساحت هر دو گروه از آنها مبراست.و چه بسیار مؤمنان با اخلاص در دین خدا فدای این تهمتهای ناروا می شوند.

به شیخ از هر گفتم که شیعه امامیه هیچ گونه امتیاز و برتری نمی خواهد،تنها خواسته آن این است که جهان اسلام بداند تعالیم امام صادق (ع) و سایر امامان اهل بیت (ع) از نظر ارزش و درستی کمتر از تعالیم پیشوایان چهار مذهب نیست.و این تعالیم که شیعه بر مبنای آن حرکت می کند شایسته احترام تمام مسلمانان است.و براستی

کسانی که پیرو آن تعالیمند مسلمانان صحیح الاسلام و مؤمنانی با ایمان کاملند،در حد پیروان مذاهب چهارگانه!و اعلانیه ای را که شیخ الازهر در این راه صادر فرمایند قدمی اصولی در راه وحدت اسلامی خواهد بود.

شیخ ازهر،آن روز از من پرسید:آیا برای حل این مشکل کافی نخواهد بود که مذهب جعفری در الازهر تدریس شود؟من جواب منفی دادم.و دو علت را به ایشان یاد آوری کردم:

(1) تدریس مذهب جعفری دلیل بر این نمی شود که الازهر و شیخ آن به درستی این مذهب ایمان دارند.چون امکان دارد،الازهر مقرر کند که نظریه مارکسیسم تدریس شود،ولیکن آن دلیل نمی شود که شما به درستی آن اعتقاد دارید.

(2) دیگر این که تدریس این مذهب در الازهر چه بسا موجب آشنایی چند صد نفر از دانشجویان الازهر با این مذهب شود.و هدف ما این نیست که تنها چند صد دانشجو به درستی تعالیم مذهب جعفری پی ببرند.بلکه هدف ما این است که میلیونها مسلمان ازدرستی تعالیم اهل بیت پیامبر (ص) آگاه شوند و این کار نشدنی است مگر این که شما فتوایی مبنی بر مساوات بین مذهب جعفری و مذاهب چهارگانه صادر بفرمایید.بعد آن فتوا منتشر شود و با تمام وسایل تبلیغی به اطلاع عموم برسد.و به این ترتیب میلیونها مسلمان یکباره با حقیقتی که صدها سال ناشناخته مانده است آشنا شود.

آن شیخ بزرگ بزودی این دعوت خیر خواهانه را پذیرفت و روز بعد از دیدار من با ایشان، داماد و محرم رازش استاد احمد نصار،از من بازدید کرد و به من مژده داد که شیخ به دعوت من لبیک گفته و فتوای خود را راجع به آن موضوع صادر فرموده است.همان وقت به

همراه وی برای سپاسگزاری نسبت به عمل تاریخی بزرگش خدمت شیخ شتافتم.و شیخ پیش از انتشار،عبارت فتوا را برای من خواند.

و در روز هفتم ماه تموز سال 1959 فرستنده های رادیوی خاورمیانه و نشریه های مصری و دیگران نص فتوای شیخ را پخش کردند.