امیر المؤمنین اسوه وحدت صفحه 383

پیروی از مذهبی خاص ضرورت ندارد

از این بیان به طور آشکار معلوم می شود:

(1) اسلام برای هیچ یک از پیروان خود

پیروی از مذهبی خاص را واجب نکرده است[!]بلکه بر هر مسلمان واقعی لازم می داند که در آغاز کار از هر مذهبی از مذاهب که به طور صحیح دست به دست رسیده و احکام آن در کتابهای مخصوص تدوین یافته است،پیروی کند،و هر کسی که پیرو مذهبی از این مذاهب باشد-هر مذهبی باشد-حق دارد آن را به دیگری منتقل کند،و در هیچ یک از آنها بر او حرجی و ایرادی نیست.

(2) مذهب جعفری معروف به مذهب امامیه،اثنی عشریه،مذهبی است که پذیرش و عمل به آن از نظر شرع مانند سایر مذاهب اهل سنت جایز است.

«پس شایسته است که مسلمانان از این مطلب آگاه شوند و خود را از قید تعصب نابجای مذاهب خاص برهانند.زیرا که دین خدا و شریعت او تابع یک مذهب و یا محدود به یک مذهب نیست.همه سران مذاهب مجتهد و ماجورند و مورد قبول در پیشگاه خدای بزرگند،و تقلید از آنان و عمل بر طبق آرای فقهی آنان برای کسانی که شایستگی اظهار نظر و اجتهاد ندارند جایز است.هیچ فرقی در این مورد میان عبادات و معاملات وجود ندارد.» (37)

البته حق این بود که این اظهار نظر در قرن دوم هجری آن روزی که مذاهب چهارگانه در آستانه شکل گیری بودند،صادر می شد.زیرا که مذهب امام جعفر صادق (ع) همان مذهب اهل بیت پیامبر (ص) است که پیامبر (ص) خود به اطلاع عموم رساند که ایشان از قرآن جدا نمی شوند،و پیروی از قرآن و پیروی ایشان پشتوانه ای است برای امت در برابر گمراهی.و آن مذهب امیر المؤمنین علی (ع) است که پیامبر (ص) گواهی داد بر این که او دروازه شهر دانش است.ولیکن سیاست بنی امیه و

بنی عباس و حاکمانی که پس از ایشان آمدند،اقرار و ایمان به مکتب اهل بیت را برای خود خطرناک می دید.

و علی رغم این که این اقرار و اعتراف چندین قرن از وقت خود به تاخیر افتاد،با این حال مجرد صادر شدن آن دلیل بر آغاز جهتگیری تازه ای در طرز تفکر دانشمندان جهان اسلام است.و آن جهتگیری مثبت فرخنده ای است و قدم اول در راه راست و صحیح است،به شرط آن که گامهای مثبت بعدی نیز برای باز گرداندن برادری و وحدت جهان اسلام پیاپی برداشته شود.

تقدیم به پیشگاه امام خمینی