- درآمد 3
- حکمت روزه گرفتن 4
- فصل اول تعریف روزه و اقسام آن 5
- اشاره 8
- فصل دوم شروط وجوب روزه 8
- شرط اول: بالغ باشد 9
- شرط دوم: عاقل باشد (مجنون نباشد) 11
- شرط سوم: بیهوش نباشد 12
- شرط چهارم: چنانچه روزه دار زن است، از حیض و نفاس پاک باشد 13
- شرط پنجم: روزه گرفتن ضرر نداشته باشد 14
- شرط ششم: محذور شرعی دیگری مثل ضرر بر عِرْض و مالش، بر روزه گرفتن مترتب نشود 21
- شرط هفتم: مسافر نباشد 22
- شرط هشتم: فرد ازجملۀ کسانی نباشد که رخصت در افطار دارند 23
- اشاره 31
- فصل سوم شروط صحت روزه 31
- شرط اول: مسلمان باشد 32
- شرط دوم و سوم و چهارم: مجنون یا مست یا بیهوش نباشد 35
- شرط پنجم: چنانچه روزه دار زن است، از حیض و نفاس پاک باشد 36
- شرط ششم: روزه گرفتن ضرر نداشته باشد 39
- شرط هشتم: مفطرات روزه را ترک نماید 40
- شرط هفتم: مسافر نباشد 40
- شرط نهم: نیت روزه توأم با قصد قربت و اخلاص باشد 40
- اشاره 62
- فصل چهارم مفطرات روزه 62
- اولین مفطر: خوردن و آشامیدن 64
- دومین مفطر: جماع 75
- سومین مفطر: استمنا 81
- چهارمین مفطر: بقای بر جنابت تا اذان صبح 88
- پنجمین مفطر: بقای بر حیض و نفاس بقای عمدی بر حیض و نفاس 100
- ششمین مفطر: دروغ بستن به خدا و پیامبر و اهل بیت علیهم السلام 105
- هفتمین مفطر: رساندن عمدی غبار به حلق 109
- هشتمین مفطر: فروبردن سر در آب 114
- نهمین مفطر: اماله کردن (شیاف مایع). 118
- دهمین مفطر: قِی کردن 120
- اشاره 122
- فصل پنجم احکام روزۀ قضا 122
- جایی که قضا و کفاره هیچ کدام واجب نیست 123
- مفطراتی که فقط موجب ثبوت قضا می شوند و کفاره ندارند 125
- نماز و روزۀ کسانی که در قطب و مانند آن هستند 126
- نماز و روزۀ کسانی که دارای روزها یا شب های طولانی هستند 129
- خواب ماندن جنب 130
- مفطری انجام نداده، ولی نیت روزه نیز نکرده است 131
- فراموشی غسل جنابت بحثش 131
- با تحقیق یا بدون تحقیق در اینکه صبح شده، مفطری را انجام داده و بعد فهمیده صبح بوده 131
- اعتماد به ساعت یا رادیو 132
- کسی بگوید صبح شده، ولی از گفتۀ او یقین حاصل نشود 133
- کسی بگوید صبح نشده و انسان به گفتۀ او، روزه را باطل کند 133
- افطار به واسطۀ تاریکی در هوای صاف 134
- کسی بگوید مغرب شده است 134
- افطار به سبب اکراه تفصیل 135
- افطار به واسطۀ تاریکی در هوای ابری 135
- فرورفتن آب در هنگام مضمضه کردن 135
- افطار به سبب تقیه 136
- روزۀ زن مستحاضه 137
- افطار به سبب حیض یا نفاس 137
- افطار به علت بیماری 137
- خروج منی بدون قصد 137
- افطار به علت عذری غیر از بیماری مثل سفر 138
- عدم وجوب فوری روزۀ قضا 139
- افطار عمدی روزۀ قضا 140
- افطار عمدی روزۀ قضای استیجاری 141
- افطار عمدی روزۀ واجب موسع 141
- ترتیب به جاآوردن روزۀ قضا 142
- معین نکردن روزۀ قضا 143
- فراموشی تعداد روزه های قضا 143
- رعایت موالات در روزه های قضا 143
- نیت ما فی الذمه در قضای روزه 145
- عدم تمکن از گرفتن روزۀ قضا 145
- روزه های فوت شدۀ پدر 146
- منظور از پسر بزرگ تر 150
- به جاآوردن روزه های پدر توسط غیرپسر بزرگ تر 150
- پرداخت 750 گرم طعام به جای گرفتن روزه های پدر 151
- روزه های فوت شدۀ مادر 151
- فصل ششم احکام روزۀ مسافر 152
- اشاره 152
- حکم روزۀ طلب حاجت در مدینه برای شخص مسافر 153
- روزه در اماکن تخییر 154
- حکم روزه در موارد جمع بین قصر و تمام 154
- روزۀ نذری در سفر 155
- برخی از شروط دخیل در صحت نذر روزۀ مستحبی در سفر 155
- مسافرت رفتن در روزۀ نذر معین 157
- مسافرت قبل از ظهر 157
- رسیدن مسافر به وطن قبل از ظهر 158
- رسیدن مسافر به وطن و محل اقامت، بعد از ظهر 158
- مسافرت بعد از ظهر 158
- معیار مکانی جواز افطار روزه و عدم جواز آن برای فرد مسافر 159
- شک در رسیدن به وطن قبل از ظهر 159
- رسیدن مسافر به حد ترخص 160
- فراموشی بطلان روزه مسافر 161
- جهل به بطلان روزه مسافر 161
- فصل هفتم کفارۀ روزه و روزۀ کفاره 162
- اشاره 162
- شروط وجوب کفاره 163
- وجوب کفاره بر جاهل به مفطریت 163
- روزه های کفاره دار 165
- وجوب کفاره بر جاهل به مفطریت همراه علم به حرمت آن چیز 165
- مفطرات کفاره دار 166
- کفارۀ روزۀ نذر و عهد و قسم معین و روزۀ اعتکاف 166
- خلاصۀ نظرات مراجع عظام تقلید دربارۀ وجوب کفاره برای برخی از مفطرات 167
- معیار زمانی در وجوب کفاره 169
- چگونگی ادای کفاره ها 170
- اشباع در کفارۀ فدیه و کفارۀ تأخیر 173
- پرداخت چند کفاره تأخیر به یک فقیر 174
- پرداخت کفاره به کمتر از شصت فقیر 174
- کیفیت 60 روز روزۀ کفاره 176
- لزوم رعایت استمرار در روزه های پی درپی 177
- کفارۀ جمع 178
- کفارۀ دروغ 178
- تکرار کفاره با تکرار مفطر 179
- انجام کار حرام پس از بطلان روزه به حلال 179
- مسافرت بعد از افطار عمدی 180
- پیش آمدن عذر قهری بعد از افطار عمدی 181
- تصرف در کفاره توسط فقیر 182
- دادن کفارۀ غیرهاشمی به هاشمی 182
- تأخیر روزۀ کفاره 182
- جنس کفاره 183
- دادن پول در کفاره به جای غذا یا به جای لباس 184
- پرداخت کفاره ازطرف شخص دیگر 185
- ناتوانی در پرداخت کفارات متعدد ماه رمضان 185
- پرداخت کفارۀ واجب النفقه 187
- پرداخت کفاره به واجب النفقه 187
- فصل هشتم روزه های حرام 189
- اشاره 189
- روزۀ مستحبی زن، بدون اذن شوهر 190
- روزۀ مستحبی زن با نهی شوهر 191
- روزۀ واجب غیرمعین زن بدون اذن شوهر 191
- روزۀ واجب غیرمعیّن زن همراه نهی شوهر 192
- روزۀ مستحبی اولاد، با اذیت شدن پدر یا مادر 192
- روزۀ مستحبی اولاد با جلوگیری پدر یا مادر 192
- روزۀ مستحبی اولاد، بدون اجازۀ پدر یا مادر 193
- فصل نهم روزه های مکروه 194
- اشاره 196
- فصل دهم روزه های مستحب 196
- افطار روزۀ مستحبی 198
- فصل یازدهم چگونگی تشکیل هلال 199
- اشاره 199
- راه های ثابت شدن اول ماه 201
- اتحاد و اختلاف افق ها 204
- منظور از اتحاد افق 205
- اموری که اول ماه به واسطۀ آن ها ثابت نمی شود 207
و روزه را نیز به همین ملاک بگیرد و درعین حال، اگر سفر به آن منطقه لزومی ندارد، به مناطقی سفر کند که بتواند عبادات خود را در اوقات شرعیه انجام دهند (آیت الله فاضل).
نماز و روزۀ کسانی که دارای روزها یا شب های طولانی هستند
155. اگر مکلف در شهری ساکن باشد که در هر 24 ساعت، شبانه روزی دارد، هرچند روزش 23 ساعت و شبش یک ساعت و یا برعکس باشد، نسبت به نماز و روزه وظیفه اش چیست؟(1)
مکلف باید در مورد اوقات نمازهای یومیه و روزه، همان افق محل سکونت خود را رعایت کند؛ ولی اگر روزه گرفتن براثر طولانی بودن روز، غیرمقدور یا حرجی باشد، ادای آن ساقط و قضای آن واجب است (حضرت امام و مقام معظم رهبری).
باید براساس اوقات شرعی آنجا نماز بخواند و روزه بگیرد (آیت الله بهجت).
نماز صبح را قبل از طلوع خورشید بخواند و نماز ظهر و عصر را در نیمۀ دوم روز (بعد از زوال) بخواند و نماز مغرب و عشا را بعد از غروب (مغرب) بخواند و روزه را از قبل از اذان صبح تا مغرب بگیرد؛ هرچند مقداری طولانی است و در فرضی که روز خیلی طولانی است، مثلاً 23 ساعت است، اگر سفر، لزومی ندارد و ممکن است، به منطقه ای سفر کنند که شب طولانی تر باشد تا بتوانند با
1- توضیح المسائل ،محشی امام خمینی، ج 1، ص439؛ سیدعلی خامنه ای،اجوبه الاستفتائات، سؤال357؛ سیستانی، منهاج الصالحین، المستحدثات، مسئلۀ58؛بهجت، استفتائات، ج 2، ص12؛ فاضل، جامع المسائل، فارسی، ج 1،ص78.