- درآمد 3
- حکمت روزه گرفتن 4
- فصل اول تعریف روزه و اقسام آن 5
- اشاره 8
- فصل دوم شروط وجوب روزه 8
- شرط اول: بالغ باشد 9
- شرط دوم: عاقل باشد (مجنون نباشد) 11
- شرط سوم: بیهوش نباشد 12
- شرط چهارم: چنانچه روزه دار زن است، از حیض و نفاس پاک باشد 13
- شرط پنجم: روزه گرفتن ضرر نداشته باشد 14
- شرط ششم: محذور شرعی دیگری مثل ضرر بر عِرْض و مالش، بر روزه گرفتن مترتب نشود 21
- شرط هفتم: مسافر نباشد 22
- شرط هشتم: فرد ازجملۀ کسانی نباشد که رخصت در افطار دارند 23
- اشاره 31
- فصل سوم شروط صحت روزه 31
- شرط اول: مسلمان باشد 32
- شرط دوم و سوم و چهارم: مجنون یا مست یا بیهوش نباشد 35
- شرط پنجم: چنانچه روزه دار زن است، از حیض و نفاس پاک باشد 36
- شرط ششم: روزه گرفتن ضرر نداشته باشد 39
- شرط نهم: نیت روزه توأم با قصد قربت و اخلاص باشد 40
- شرط هشتم: مفطرات روزه را ترک نماید 40
- شرط هفتم: مسافر نباشد 40
- اشاره 62
- فصل چهارم مفطرات روزه 62
- اولین مفطر: خوردن و آشامیدن 64
- دومین مفطر: جماع 75
- سومین مفطر: استمنا 81
- چهارمین مفطر: بقای بر جنابت تا اذان صبح 88
- پنجمین مفطر: بقای بر حیض و نفاس بقای عمدی بر حیض و نفاس 100
- ششمین مفطر: دروغ بستن به خدا و پیامبر و اهل بیت علیهم السلام 105
- هفتمین مفطر: رساندن عمدی غبار به حلق 109
- هشتمین مفطر: فروبردن سر در آب 114
- نهمین مفطر: اماله کردن (شیاف مایع). 118
- دهمین مفطر: قِی کردن 120
- اشاره 122
- فصل پنجم احکام روزۀ قضا 122
- جایی که قضا و کفاره هیچ کدام واجب نیست 123
- مفطراتی که فقط موجب ثبوت قضا می شوند و کفاره ندارند 125
- نماز و روزۀ کسانی که در قطب و مانند آن هستند 126
- نماز و روزۀ کسانی که دارای روزها یا شب های طولانی هستند 129
- خواب ماندن جنب 130
- مفطری انجام نداده، ولی نیت روزه نیز نکرده است 131
- فراموشی غسل جنابت بحثش 131
- با تحقیق یا بدون تحقیق در اینکه صبح شده، مفطری را انجام داده و بعد فهمیده صبح بوده 131
- اعتماد به ساعت یا رادیو 132
- کسی بگوید صبح شده، ولی از گفتۀ او یقین حاصل نشود 133
- کسی بگوید صبح نشده و انسان به گفتۀ او، روزه را باطل کند 133
- کسی بگوید مغرب شده است 134
- افطار به واسطۀ تاریکی در هوای صاف 134
- افطار به سبب اکراه تفصیل 135
- افطار به واسطۀ تاریکی در هوای ابری 135
- فرورفتن آب در هنگام مضمضه کردن 135
- افطار به سبب تقیه 136
- افطار به علت بیماری 137
- خروج منی بدون قصد 137
- افطار به سبب حیض یا نفاس 137
- روزۀ زن مستحاضه 137
- افطار به علت عذری غیر از بیماری مثل سفر 138
- عدم وجوب فوری روزۀ قضا 139
- افطار عمدی روزۀ قضا 140
- افطار عمدی روزۀ واجب موسع 141
- افطار عمدی روزۀ قضای استیجاری 141
- ترتیب به جاآوردن روزۀ قضا 142
- معین نکردن روزۀ قضا 143
- فراموشی تعداد روزه های قضا 143
- رعایت موالات در روزه های قضا 143
- عدم تمکن از گرفتن روزۀ قضا 145
- نیت ما فی الذمه در قضای روزه 145
- روزه های فوت شدۀ پدر 146
- منظور از پسر بزرگ تر 150
- به جاآوردن روزه های پدر توسط غیرپسر بزرگ تر 150
- پرداخت 750 گرم طعام به جای گرفتن روزه های پدر 151
- روزه های فوت شدۀ مادر 151
- فصل ششم احکام روزۀ مسافر 152
- اشاره 152
- حکم روزۀ طلب حاجت در مدینه برای شخص مسافر 153
- روزه در اماکن تخییر 154
- حکم روزه در موارد جمع بین قصر و تمام 154
- برخی از شروط دخیل در صحت نذر روزۀ مستحبی در سفر 155
- روزۀ نذری در سفر 155
- مسافرت قبل از ظهر 157
- مسافرت رفتن در روزۀ نذر معین 157
- رسیدن مسافر به وطن قبل از ظهر 158
- مسافرت بعد از ظهر 158
- رسیدن مسافر به وطن و محل اقامت، بعد از ظهر 158
- شک در رسیدن به وطن قبل از ظهر 159
- معیار مکانی جواز افطار روزه و عدم جواز آن برای فرد مسافر 159
- رسیدن مسافر به حد ترخص 160
- فراموشی بطلان روزه مسافر 161
- جهل به بطلان روزه مسافر 161
- فصل هفتم کفارۀ روزه و روزۀ کفاره 162
- اشاره 162
- شروط وجوب کفاره 163
- وجوب کفاره بر جاهل به مفطریت 163
- روزه های کفاره دار 165
- وجوب کفاره بر جاهل به مفطریت همراه علم به حرمت آن چیز 165
- کفارۀ روزۀ نذر و عهد و قسم معین و روزۀ اعتکاف 166
- مفطرات کفاره دار 166
- خلاصۀ نظرات مراجع عظام تقلید دربارۀ وجوب کفاره برای برخی از مفطرات 167
- معیار زمانی در وجوب کفاره 169
- چگونگی ادای کفاره ها 170
- اشباع در کفارۀ فدیه و کفارۀ تأخیر 173
- پرداخت چند کفاره تأخیر به یک فقیر 174
- پرداخت کفاره به کمتر از شصت فقیر 174
- کیفیت 60 روز روزۀ کفاره 176
- لزوم رعایت استمرار در روزه های پی درپی 177
- کفارۀ جمع 178
- کفارۀ دروغ 178
- تکرار کفاره با تکرار مفطر 179
- انجام کار حرام پس از بطلان روزه به حلال 179
- مسافرت بعد از افطار عمدی 180
- پیش آمدن عذر قهری بعد از افطار عمدی 181
- تصرف در کفاره توسط فقیر 182
- دادن کفارۀ غیرهاشمی به هاشمی 182
- تأخیر روزۀ کفاره 182
- جنس کفاره 183
- دادن پول در کفاره به جای غذا یا به جای لباس 184
- پرداخت کفاره ازطرف شخص دیگر 185
- ناتوانی در پرداخت کفارات متعدد ماه رمضان 185
- پرداخت کفارۀ واجب النفقه 187
- پرداخت کفاره به واجب النفقه 187
- فصل هشتم روزه های حرام 189
- اشاره 189
- روزۀ مستحبی زن، بدون اذن شوهر 190
- روزۀ واجب غیرمعین زن بدون اذن شوهر 191
- روزۀ مستحبی زن با نهی شوهر 191
- روزۀ مستحبی اولاد، با اذیت شدن پدر یا مادر 192
- روزۀ واجب غیرمعیّن زن همراه نهی شوهر 192
- روزۀ مستحبی اولاد با جلوگیری پدر یا مادر 192
- روزۀ مستحبی اولاد، بدون اجازۀ پدر یا مادر 193
- فصل نهم روزه های مکروه 194
- فصل دهم روزه های مستحب 196
- اشاره 196
- افطار روزۀ مستحبی 198
- اشاره 199
- فصل یازدهم چگونگی تشکیل هلال 199
- راه های ثابت شدن اول ماه 201
- اتحاد و اختلاف افق ها 204
- منظور از اتحاد افق 205
- اموری که اول ماه به واسطۀ آن ها ثابت نمی شود 207
وجوب کفاره بر جاهل به مفطریت همراه علم به حرمت آن چیز
197. اگر شخص بداند کارش فی نفسه حرام است، مثل استمناکردن، ولی نمی داند که این کار روزه را باطل می کند و درحال روزه مرتکب این کار شود، آیا کفاره واجب می شود؟(1)
مطلقاً کفاره ثابت است؛ چه شخص جاهل قاصر باشد و چه جاهل مقصر باشد (آیات عظام خویی، وحید و تبریزی).
بنا بر احتیاط واجب، کفاره ثابت است؛ چه شخص جاهل قاصر باشد و چه جاهل مقصر باشد (حضرت امام و آیت الله فاضل).
کفارۀ افطار به حرام، حکم کفارۀ افطار به حلال را دارد که بحثش گذشت (آیات عظام سیستانی و مکارم).
روزه های کفاره دار
198. آیا باطل کردن همۀ اقسام روزه ها موجب ثبوت کفاره می شود؟(2)
خیر، فقط با باطل کردن روزۀ ماه رمضان و قضای آن (در بعد از زوال) کفاره واجب می شود؛ ولی با باطل کردن مابقی روزه ها، کفاره واجب نمی شود؛ حتی روزۀ استیجاری اگرچه بعد از زوال باطل شود (مشهور).(3)
1- توضیح المسائل مراجع، مسئلۀ1658؛ وحید،توضیح المسائل ، مسئلۀ1666، عروهالوثقی، فصل فی کفاره الصوم، بالای مسئلۀ1؛ مکارم، پیک احکام، مسئلۀ1400.
2- عروه الوثقی، فصل فی کفاره الصوم، مسئلۀ1.
3- برخی از مراجع مثل حضرت امام و آیات عظام اراکیو فاضل می فرمایند: «اگر فرد قضای روزۀ میتیرا گرفته باشد، باطل کردن عمدی در بعد از ظهر اشکال دارد؛ هرچند کفاره ندارد.»برخی دیگر از مراجع مثل آیات عظام خویی، گلپایگانی،تبریزی، سیستانی و وحید می فرمایند: «احتیاطمستحب است در بعد از ظهر باطل نکند» (استفتای کتبی خصوصی).