- سخن مجمع 1
- اشاره 4
- حال نگاه بیندازید و ببینید: 8
- پیشگفتار 12
- اشاره 13
- روایتهای اذان در صحاح و مسانید 13
- 1- سنن ابن ماجه: 13
- 2- ابوداوود: 14
- 3- مسند احمد: 15
- 5- مجمع الزوائد: 17
- 4- سنن دارمی: 17
- 6- سنن ترمذی: 19
- 7- سنن ابوداوود: 20
- 8- سنن ابن ماجه: 23
- عدم اعتبار روایات مذکور به نحو اختصار 25
- وجه اوّل: بررسی سند روایات مذکور 26
- اوّل: تنافی با مقام نبوّت 32
- وجه دوّم: ایرادهای وارد بر مفاد روایات مذکور 32
- دوّم: تعارض ذاتی روایات 34
- سوّم: افرادی که رؤیای اذان را دیده اند،چهارده نفر بوده اندنه یک نفر 36
- وجه سوّم: حکم تثویب در اذان در نظر علمای عامّه 38
- وجه چهارم: تثویب از جمله اجتهادات خلیفۀ دوّم 44
- وجه پنجم: آرای فقهای مدرسۀ اهل بیت(علیهم السّلام) دربارۀ تثویب 46
- وجه ششم: چگونگی تشریع اذان ازدیدگاه اهل بیت(علیهم السّلام) 51
- اشاره 55
- طرح بحث درچند قسمت 55
- قسمت اوّل : 55
- قسمت دوّم: 61
- قسمت سوّم: 62
- چکیدۀ بحث 66
واگر نماز صبح بود، می گویی: الصلاه خیر من النوم، الصلاه خیر من النوم، الله اکبر، الله اکبر، لا اله الا الله». (1)
3- مسند احمد:
عبدالله از پدرش، از یعقوب نقل کرده که پدرم از ابن اسحاق روایت کرده که محمّد بن مسلم زهری، از سعید بن مسیب، از عبدالله بن زید بن عبد ربّه روایت کرده است:
«رسول خدا(صلی الله علیه و آله) تصمیم گرفتند که برای اعلان وقت نماز، ناقوس بزنند امّا از این کار کراهت داشتند؛ زیرا شبیه کار نصارا بود. آن شب در خواب بودم که دیدم مردی نزدیک من آمد در حالی که دو لباس سبز بر تن دارد و ناقوسی را حمل می کند، از او پرسیدم: ای بندۀ خدا! آیا ناقوس را نمی فروشی؟ گفت: آن را برای چه می خواهی؟ گفتم: مردم را به وسیلۀ آن به نماز دعوت کنیم، گفت: آیا راهی بهتر از این را به تو یاد ندهم؟ گفتم: چرا. گفت: بگو:
1- (1) - سنن ابی داوود: 1/ 133، کتاب الصلاه، باب کَیْفَ الأذان، ح 500، چاپ ریّان للتراث.