جمع بین مسح، غسل و تخییر بین آنها
قبلاً گذشت که برخی قایل به جمع بین «مسح» و «غسل» می باشند واستدلالشان آن است که احتیاط چنین جمعی را اقتضا می کند.
جواب به این دیدگاه این است که، اصولاً احتیاط در آن جاست که شک باشد ودر این جا چون دلیل شرعی بر وجوب مسح اقامه شده است، شک از بین می رود. این عمل به احتیاط است، امّا تخییر در جایی است که دلیل بر هر دو طرف اقامه شده باشد؛ مثلاً آیۀ وضو ویا حدیث وعمل رسول الله(صلی الله علیه و آله) بر مشروعیّت مسح وشستن دلالت کند، در چنین موردی مکلّف می تواند یکی از آنها را اختیار کند، ولی این معنا از آیۀ وضو استفاده نمی شود، روایات وعمل رسول الله(صلی الله علیه و آله) چنین تخییری را نمی رساند؛ بنابر این، نمی توان قایل به تخییر شد؛ زیرا نمی توان مکلّف را بین دو امر، مخیّر کرد که یکی صحّت و مشروعیّتش ثابت شده ودیگری ثابت نشده است. همچنین روشن شد که هم تلاشهای مدّعیان شستن، برای اثبات مشروعیّت آن، با ناکامی مواجه شده اند.
منشأ اختلاف روایات
قبلاًٍِ گفته شد که مسائلی از قبیل «وضو» که هر روز تکرار می شود ورسول خدا(صلی الله علیه و آله) و اصحاب، شبانه روز آن را انجام می دادند، نمی بایست در آن چنین اختلافی پیدا شود ولی متأسّفانه اختلاف سنگینی بین مسلمانان در وضو به وقوع پیوسته وهمچنان ادامه دارد.