حیوه القلوب (جلد5؛ امام شناسی) صفحه 350

خدا می فرماید و

عباد الرحمن الذین یمشون علی الارض هونا(1) یعنی: و بندگان خالص خداوند بخشنده آنانند که راه می روند بر روی زمین به آهستگی و همواری و سکینه و وقار نه از روز تکبر وتجبر.

علی بن ابراهیم و کلینی و ابن ماهیار و دیگران از حضرت باقر علیه السلام روایت کرده اند که: این آیه و آیات بعد از این تا آخر سوره در شان امامان و اوصیاء نازل شده که در روی زمین به آهستگی راه می روند از ترس دشمنان خود،(2) و اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما(3) هر گاه خطاب کنند ایشان را جاهلان و بیخردان، گویند سلامی را یعنی در جواب سفاهت ایشان سخنی می گویند که سالم از گناهان باشند، یا سخن نیکی می گویند، یا سلام به ایشان می کنند.

در حدیث است که: این نیز در شان اوصیاء است که با دشمنان مدارا می کنند.(4).

و الذین یبیتون لربهم سجدا و قیاما(5) و آنان که شب به روز می آورند برای پروردگار خود گاه سجده کنندگانند و گاه ایستاده، در حدیث دیگر وارد شده است که: این نیز در شان ائمه علیه السلام است.(6).

و برقی در محاسن روایت کرده است از سلیمان بن خالد که: در محمل سوره فرقان را می خواندم و به این آیه رسیده بودم والذین لا یدعون مع الله الها آخر و لا یقتلون النفس التی حرم الله الا بالحق یزنون ومن یفعل ذلک یلق اثاما، یضاعف له العذاب یوم القیامه و یخلد فیه مهانا(7) یعنی: و آنان که نمی خوانند با خدا خدای دیگر را، و نمی کشند نفسی را که حرام گردانیده خدا کشتن او را

مگر به حق، و زنا نمی کنند، و کسی که می کند آن را می رسد به جزای گناه خود و مضاعف می کند خدا عذاب او را در روز قیامت و جاوید می ماند در آن عذاب خوار کرده شده، پس حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمود که: این آیات در شان ما نازل شده است، و بخدا سوگند که ما را پند داده و نصیحت و موعظه نموده و حال آنکه او می دانست که ما هرگز زنا نمی کنیم.

پس تا این آیه را خواندم الا من تاب و آمن و عمل عملا صالحا فاولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات(8) یعنی: مگر کسی که توبه و بازگشت کند و ایمان آورد و بکند عمل شایسته را، پس آنها را بدل می کند خدا بدیهای ایشان را به نیکیها و گناهان ایشان را به ثوابها. حضرت فرمود: بایست اینجا، این آیه در شان شما شیعیان نازل شده است. بدرستی که خواهند آورد مؤمن گناهکاری را در روز قیامت پس باز می دارند او را در نزد خداوند عالمیان و خود متوجه حساب او می گردد و یک یک گناهان او را بر او می شمارد و می فرماید: در فلان روز و فلان ساعت فلان گناه را کردی، او اعتراف می کند و می گوید: کرده ام، تا آنکه خدا همه گناهان او را بر او می شمارد و او اعتراف می کند و می گوید: کرده ام، تا آنکه خداوند غفار می فرماید که: این گناهان را در دنیا بر تو پوشانیدم و تو را رسوا نکردم و امروز همه را می آمرزم؛

پس امر می کند ملائکه را که: گناهان او را محو کنید

و به جای آنها حسنات و طاعات بنویسید، پس نامه او را بلند می کنند که همه مردم ببینند، پس مردم می گویند از روی تعجب: سبحان الله! این بنده هیچ گناه نداشته است؟ این است معنی قول حق تعالی که می فرماید فاولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات(9).