وضوی پیامبر صلی الله علیه و آله جلد 3 صفحه 307

هنگامی که از شیر گرفته شد ، خدا بزرگ ترین فرشته از فرشتگانش را شب و روز همنشین او فرمود تا راه های بزرگواری را پیمود و خوی های نیکوی جهان را فراهم نمود .

و من در پی او بودم - در سفر و حضر - چنان که شتربچه در پی مادر .

هر روز برای من از اخلاق خود نشانه ای برپا می داشت و مرا به پیروی آن می گماشت .

هر سال در حرا خلوت می گزید ، من او را می دیدم و جز من کسی وی را نمی دید . آن هنگام جز خانه ای که رسول خدا صلی الله علیه و آله و خدیجه در آن بود ، در هیچ خانه ای مسلمانی را[ ه ] نیافته بود ، من سوّمین آنان بودم . روشنایی وحی و پیامبری را می دیدم و بوی نبوّت را می شنودم .

من هنگامی که وحی بر او صلی الله علیه و آله فرود آمد ، آوای شیطان را شنیدم» .(1)

پوشیده نماند که ما در «وارسی روایات عثمان بن عفّان» با عدد و رقم ، نقش قریش و موالی آنان را در استوار سازی وضوی غَسْلی عثمانی ، روشن ساختیم و اکنون می خواهیم به این مسئله با رویکرد دیگری بنگریم .

جایگاه اهل بیت در اُمّت و تشریع

امیرالمؤمنین علیه السلام در جای دیگری به توصیف عترت پیامبر صلی الله علیه و آله می پردازد ، می فرماید :

فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ، وَأَنَّی تُؤْفَکُونَ ، وَالأَعْلاُمُ قَائِمَهٌ ، وَالآیَاتُ وَاضِحَهٌ .

وَالْمَنَارُ مَنْصُوبَهٌ فَأَیْنَ یُتَاهُ بِکُمْ ؟ بَلْ کَیْفَ تَعْمَهُونَ وَبَیْنَکُمْ عِتْرَهُ نَبِیِّکُمْ !

وَهُمْ أَزمَّهُ الْحَقِّ وَأَعْلاَمُ الدِّینِ وَأَلْسِنَهُ الصِّدْقِ .

فَأَنْزِلُوهُمْ بِأَحْسَنِ مَنَازِلِ الْقُرْآنِ وَرِدُوهُمْ وُرُودَ الْهِیمِ الْعِطَاشِ .

أَیُّهَا النَّاسُ خُذُوهَا عَنْ خَاتَمِ النَّبِیِّیَن صلی الله علیه و آله : إِنَّهُ یَمُوتُ مَنْ مَاتَ مِنَّا وَلَیْسَ بِمَیِّتٍ ؛ وَیَبْلِی مَنْ بَلِیَ مِنَّا وَلَیْسَ بِبَالٍ .

فَلاَ تَقُولُوا بِمَا لاَ تَعْرِفُونَ ، فَإِنَّ أَکْثَرَ الْحَقِّ فِیمَا تُنْکِرُونَ .

وَاعْذِرُوا مَنْ لاَ حُجَّهَ لَکُمْ عَلَیْهِ ، وَهُوَ أَنَا ، اَلَمْ أَعْمَلْ فِیکُمْ بِالثَّقَلِ الأَکْبَرِ وَأَتْرُکْ