وضوی پیامبر صلی الله علیه و آله جلد 3 صفحه 57

از دنیا رفت .(1)

آری ، شعبه به وی گوشه و کنایه می زند و درباره اش سخنانی گفته است ، بلکه می ترسد به همراه او در روایتی نزد اهل بصره (که او را معتبر نمی دانند و روایاتش را برنمی گیرند) ذکر شود .

روی گردانی اهل بصره از وی ، تنها به خاطر سوء حفظ وی نیست ، بلکه به سبب امور دیگری

(از جمله نزدیک بودن وی به حکومت و ...) است ؛ زیرا سوء حفظ - به تنهایی - موجب اعراض از او نمی باشد .

اهل بصره ازشمار فراوانی از راویان (که درحفظ وضبط آنها سخنانی وجود دارد) روایت کرده اند.

همچنین اِعراض از وی ، تنها به این دلیل که وی بعضی از امور حکومتی را عهده دار شد ، اختصاص ندارد ؛ زیرا زُهری (و شمار بسیاری از محدّثان بزرگ) بعضی از کارها را از طرف

سلطان بر عهده گرفتند و با وجود این ، کتاب های صحاح از مرویّات آنها آکنده است .

معقول در اینجا این است که بگوییم : خالد با مردم بدرفتار بود ؛ یعنی وی به مال و جان

کسانی که بر آنها گمارده می شد ، ظلم می کرد یا آنها را به کارهایی که نمی خواستند مجبور

می ساخت .

جَرْحی که درباره کسانی که بعضی از کارهای حکومتی را عهده دار می شدند ، تصوّر می شود ، این است .

بنابراین ، احتجاج به [ روایت ] خالد بن مهران حذّاء ، از مُجازِفاتِ شدید(2) تهی نیست .

دوّم : وی در طریق طَحاوی به ابن عبّاس واقع است ، طریقی که ذیل روایتِ شماره (4) آمد (روایتی که عبدالوارث ، از علیّ بن زید ، از یوسف بن مهران روایت می کند) . در این سه نفر جای سخن است ؛ به ویژه علیّ بن زید که فرد ضعیفی است و گمان نمی کنم احدی به روایتی که این

شخص در آن باشد احتجاج کند .

ابن سعد می گوید : علیّ بن زید ، کور به دنیا آمد ، کثیر الحدیث است ، در آن ضعف هست و به