سیمای نماز صفحه 85

صفحه 85

راستی ذرّه کوچکی چون انسان در برابر عظمتی بی نهایت در بی نهایت چگونه نیروی وصف و توان تعریف دارد ؟

به هنگام گفتن تکبیره الاحرام باید محور دیدار و فانی در عظمت دوست شد ، بمانند کسی که برای حج حقیقی احرام بسته و از همه چیز جز معشوق چشم پوشیده .

احرام ببسته ام به کویت لبیک زنان به جستجویت

بالا بردن دست تا برابر گوش به وقت گفتن اللّه اکبر به این معناست : ای امید همه عالم ! ای پناه هستی ! و ای مالک و مربّی تمام موجودات ! در این وقت که به سوی تو در حرکتم ، دنیا و هر چه در آن است پشت سر گذاشته و بدون اینکه در راه سفرم مانعی باشد به سویت در پروازم .

اگر پس از تکبیره

الاحرام ، باز غرق در خیالات و اوهام و برنامه های مادّی و دنیایی باشی از سفر باز مانده ای و به معراج مردم مؤمن و اولیای الهی نخواهی رسید .

چنین نمازی که مخلوط با برنامه های غیر حق است بنیادش سست و بنیانش بر الفاظ خشک است ، و تنها سودش ساقط شدن تکلیف و خروج از صف بی نمازان و مزدش اندک و بهره اش به حقیقت ناچیز است .

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحمنِ الْرَحیمِ

این آیه مبارکه و این جمله ملکوتی تعلیمی است به همه بندگان که هر کاری را به نام و به یاد حضرت او شروع کنند و بی شک عملی که به نام اللّه که دارای جمیع کمالات و پاک از هر عیب و نقص و مبدأ تمام حقایق و برنامه های مثبت است ابتدا می شود ، انجامش به خیر و سلامت و عامل سعادت دو جهان است .

گفتن بِسْمِ اللّه و درک مفهوم آن و اتّصال به مسمّایش که حضرت محبوب است در حقیقت ، قرار گرفتن در پناهگاهی است که تمام موجودات در همه زمینه ها نیازمند به آنند . و چه پناهی بالاتر و برتر از خداوندی که دستگیر و یار و مددکار و پناه دهنده و اطمینان بخش به نیازمند و درمانده است ؟

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه