- پیشگفتار 1
- قسمت اول 3
- ارزش و عظمت نماز 3
- قسمت دوم 8
- توضیح 14
- نماز در آئینه ی حیات انبیا و امت ها 14
- ادریس و نماز 17
- ابراهیم و نماز 18
- اسماعیل و نماز 20
- شعیب و نماز 21
- موسی و نماز 23
- لقمان و نماز 25
- سلیمان و نماز 26
- داود و نماز 26
- یونس و نماز 27
- زکریّا و نماز 28
- عیسی و نماز 29
- محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) و نماز 30
- امت اسلامی و نماز 37
- نشانه های مؤمن 40
- اشاره 41
- آیات 43
- روایات 45
- نماز دریای بیکران منفعت 54
- ارزیابی وضع بی نماز 62
- موانع نماز 65
- شرایط نماز 73
- توضیح 81
- ترجمه نماز 81
- اللّهُ اَکْبَر 84
- بِسْمِ اللّهِ الْرَّحمنِ الْرَحیمِ 85
- اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ 87
- اشاره 88
- جهان کیهان 89
- جهان نبات 91
- جهان حیوانات 92
- اَلْرَّحمنِ الرَّحیم 93
- جهان انسان 93
- مالِکِ یَومِ الدین 94
- اِهْدِنا الصِراطَ الْمُسْتَقیم 96
- صِراطَ الَّذین اَنْعَمْتَ عَلَیْهِم 97
- وَ لاَ الْضالین 98
- غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ 98
- قُلْ هُوَ اللّه 100
- بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم 100
- اَللّهُ الصَّمَد 101
- اَحَد 101
- وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَد 102
- لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ 102
- سُبْحانَ رَبّیَ الْعَظیمِ وَ بِحَمْدِه 102
- سَمِعَ اللّهُ لِمَنْ حَمِدَه 104
- سُبْحانَ رَّبی الاَْعْلی وَ بِحَمْدِه 104
- سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَ اللّهُ اَکْبَر 105
- اَللّهُمَ صَلِّ عَلی مُحَمَد وَ آلِ مُحَمَّد 106
- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا النَّبِیُّ وَ رَحْمَهُ اللّهِ وَ بَرَکاتُه 106
- وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَداً عَبْدُهُ وَ رَسوُلُه 106
- اَلسَّلامُ عَلَیْنا وَ عَلی عِبادِ اللّهِ الصّالِحین 106
- اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَهُ اللّهِ وَ بَرَکاتُه 107
گاه تربیتش به ثمر می رسد که با مهر و محبت باشد و نظام تربیت خلق با خالق و انسان و جهان هماهنگ شود .
این اتصال ربوبیت حق نسبت به موجودات و بخصوص انسان ، که اتصالی است دائم و همیشگی و شامل زندگی دنیا و آخرت ، نه بر سبیل قهر و غلبه بلکه از راه عنایت و لطف و مرحمت و محبت است . پس مدح و شکر آن وجود مقدس ، در حقیقت پاسخگویی به ندای فطرت در برابر رحمانیت و رحیمیت اوست .
مالِکِ یَومِ الدین
انسان دارای گوهر پربهای آزادی و اختیار است . آزادی و اختیار داشتن در نیت و عمل ، بهترین علت برای ارزش پیدا کردن حالات باطن و حرکات ظاهر است . چنانچه اراده و عمل به مقتضای قواعد فطری و خدایی و وجدانی از انسان صادر گردد ، مقتضی اجر و مزد و ثواب عالی است ، و اگر نیت و عمل بر مبنای صحیح صادر نگردد ، چون ظلم به خود و دیگران است ، مقتضی عذاب و عقاب است .
علت ثواب و عقاب همین آزادی در نیت و عمل است ، و این را نه فقط شرع و شارع حق می داند بلکه عقل و منطق و حکمت و فطرت هم قضاوتش همین است ، که موجود آزاد باید در برابر نیکی و اخلاص پاداش ، و در برابر بدی و نیت سوء عقاب و عذاب ببیند .
به همین خاطر حضرت حق روزی را به نام « روز دین » برای پاداش نیکوکاران و عذاب بدکاران قرار داده و زمام تمام امور آن روز را به
دست با قدرت خود می داند : « مالِکِ یَوْمِ الدین » .
در اینجا این پرسش مطرح می شود : مگر خداوند مالک هر روز نیست ؟ مگر جزای عمل نیک و بد مخصوص به دنیای دیگر است ؟ مگر انسان در همه لحظات ، چه از طریق وجدان و چه از طریق عکس العمل عمل خویش ، در دنیای درون و برونش در معر پاداش و عقوبت نیست ؟
باید گفت : چرا ، خداوند مالک همه لحظات است و آدمی هم در برابر هر عمل نیک و بدی بلافاصله در معرض اجر و عقوبت است . به هنگام کار نیک انبساط درون برایش حاصل می شود ، و این خوبی و نیکی برای او در بیرون عامل کسب آبرو و اعتبار اجتماعی می گردد ، و به وقت کار بد گرفتار تازیانه وجدان می شود و عکس العمل اجتماعی خطرناکی برای او حاصل می گردد . ولی این اجر و عقوبت نسبت به عملی که داشته کامل نیست بلکه نسبی است . به علاوه ، در برابر بعضی از اعمال راه فرار از عقوبت دارد ، و از طرفی چه بسا که انسانی سراپا نیکوکار باشد ولی در دنیا به مزد واقعی اش نرسد .
در این زمینه به حیات پربرکت انبیا و ائمه و عاشقان راه حق نظر کنید که سراسر مثبت بود ، و در برابر مخالفان چه زجرها و مصائبی که به آنان وارد نشده و عاقبت هم بدون رسیدن به اجر و مزد متناسب با ایمان و اعمال و اخلاق الهی خود از دنیا رفتند . همچنین به حیات ننگین ستمکاران