- مقدمه: 1
- اشاره 7
- تولد: 7
- ایام جوانی: 8
- پادشاهان معاصر وی: 8
- همت بلند و شهرت وی: 10
- تألیفات: 12
- حالات روحی وی: 13
- فوت علاّمه: 14
- اوقات استجابت دعا 24
- اشاره 28
- اشاره 70
- اشاره 81
- اشاره 93
- اشاره 105
- فضیلت بیداری و خواندن دعا و تعقیبات 116
- تعقیبات 118
- نامگذاری امام زین العابدین علیه السلام به «سجاد» 157
- فضیلت سجده 157
- نامگذاری حضرت ابراهیم علیه السلام به «خلیل الله» 159
- نامگذاری حضرت موسی علیه السلام به «کلیم الله» 160
- کیفیت سجده 161
- دعاهای سجده 163
- اشاره 163
- آیات وارده بر محافظت این دو وقت 185
- اشاره 185
- دعاها 188
- اشاره 258
- دعاهای مربوط به ساعات روز 258
- ساعت اول: از طلوع فجر تا طلوع آفتاب و متعلق به امیرالمؤمنین علیه السلام است 258
- ساعت دوم: از طلوع آفتاب تا برطرف شدن زردی آن و متعلق به امام حسن علیه السلام است 259
- ساعت سوم: از وقت بر طرف شدن زردی آفتاب تا بلند شدن آن و متعلق به امام حسین علیه السلام است 260
- ساعت چهارم: از وقت جاشت تا اول ظهر و متعلق به امام زین العابدین علیه السلام است 261
- ساعت پنجم: از ظهر تا به مقدار چهار رکعت نافله و متعلق به امام باقر علیه السلام است 262
- ساعت ششم: از آخر وقت سابق تا فارغ شدن از نماز ظهر و متعلق به امام صادق علیه السلام است 263
- ساعت هفتم: از چهار رکعت بعد از ظهر تا آخر نماز عصر و متعلق به امام کاظم علیه السلام است 264
- ساعت هشتم: از چهار رکعت بعد از ظهر تا آخر نماز عصر و متعلق به امام رضا علیه السلام است 265
- ساعت نهم: از نماز عصر تا دو ساعت بعد از آن و متعلق به امام جواد علیه السلام است 266
- ساعت یازدهم از آخر ساعت گذشته تا زرد شدن آفتاب و متعلق به اما عسکری علیه السلام است 267
- ساعت دهم: از آخر ساعت گذشته تا یک ساعت مانده به زرد شدن آفتاب و متعلق به امام هادی علیه السلام است 267
- ساعت دوازدهم: از زردی آفتاب تا فرو رفتن آن و متعلق به حضرت صاحب الأمر علیه السلام است 268
- «أنت الله لا إله الا أنت رب العالمین...» 270
- دعاهایی که در هر روز خوانده می شود 270
- اشاره 270
- «سبحان الله کما ینبغی لله و...» 272
- «لا إله إلا الله الملک الحق المبین...» 272
- «أعددت لکل هول لا إله إلا الله و...» 273
- «لا حول ولا قوه إلا بالله...» 273
- «أشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شریک له...» 274
- «اللهم إنی أسئلک بنور وجهک المشرق الحی...» 276
- «حسبی الله ربی لا إله إلا هو...» 276
- «سبحان الدائم القائم سبحان....» 277
مقدمه:
حمد و سپاس مخصوص حقیقتی است که انسان را آفرید و در وجودش جذبه اُنس و نیاز با معبود را قرار داد. چرا که مخلوق در ذاتش فقیر و نیازمند به مبدأ و مرکز عالم است و به حکم آیه شریفه: «یآا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَآءُ إِلَی اللّه ِ وَ اللّه ُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ(1)» در ذات بشر نیاز به حرکت به سوی خالق هستی به ودیعه سپرده شده است، زیرا که انسان بالفطره و بالوجدان کمال طلب می باشد؛ و با توجه به این حقیقت ظرف وجود خویش را با اظهار نیاز در مقابل معبود تکمیل می کند و خود را به قرب حق _ جل جلاله _ که همرنگ شدن با صفات پروردگار است نزدیک می کند، چرا که انسان در هر عملِ جوارحی و جوانحی بی نیاز از حول و قوه خداوند نیست و در هر لحظه تمام هستی اش ندای «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ(2)» سر می دهد، اگرچه که انسان با پرده های غفلت که بر روی گوش جان خویش کشیده است این صدای وجدانی را درک نکند؛ ولی به فرمایش آیه کریمه: «و إذا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِی الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلاّ إِیّاهُ فَلَمّا نَجّاکُم إِلَی البَرِّ أعْرَضْتُمْ وَ کَانَ الإنسانُ کَفوراً(3)» انسان در مواقع خطر و حسّاس زندگی و آنجایی که اضطراراً و حتّی اختیاراً از تعلّقات وهمی آزاد و حجابهای غفلت از جانش زدوده می شود تکیه گاه حقیقی خویش را می یابد و به این نکته اساسی واقف می گردد که حول
1- 1_ سوره مبارکه فاطر، آیه 15.
2- 2_ سوره مبارکه حمد، آیه 5.
3- 3_ سوره مبارکه اسراء، آیه 67.