6- عبّودیت نه عبادت
نماز عشق حسین(علیه السلام) » عبّودیت نه عبادت
عبّودیت نه عبادت
پرستش و اطاعت ظاهری اگر بدون تسلیم و پذیرش قلبی باشد بی ارزش است. «بنده» باید تسلیم محض و بی قید و شرط امر «خدا» باشد و در برابر فرمان الهی سلیقه ها و خواسته های شخصی را کنار بگذارد و به نیش و نوش دیگران و خوش آمدن و بد آمدن مردم بی اعتنا باشد. این همان «عبودیت» است که فلسفه عبادت است.
تداوم عبادت
از نظر اسلام عبادت اندک ولی پیوسته ارزشمندتر از عمل نیک بزرگ ولی بی دوام است. قرآن می فرماید: خدا را بپرست و در راه عبادت او صبور و شکیبا باش.(1) رسول خداصلی الله علیه وآله آفت عبادت را سستی و تداوم نداشتن آن می داند.(2)
رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود
رهرو آنست که آهسته و پیوسته رود
توسعه عبادت
مؤمن خداپرست باید به گسترش فرهنگ عبادت بپردازد و تنها به نماز و عبادت خود اکتفا نکند بلکه دیگران را هم با خدا و پرستش