از نمازگزاری تا انس با نماز (1) صفحه 22

از نماز که با حضور قلب بوده بالا می رود».(1) نماز معیار قبولی تمام اعمال است و اگر نماز قبول نشود، دیگر اعمال فایده ای ندارد. امام صادق (ع) در این مورد می فرماید:

اول ما یحاسَب به العبدُ الصلاه فاِنْ قُبِلَت قُبِلَ سائرُ عملِه و اِنْ رُدَّتْ، رُدَّ سائِرُ عمله(2)

اولین عملی که عبد به آن محاسبه می شود نماز است پس اگر مورد قبول خداوند واقع شود دیگر اعمال او نیز قبول خواهد شد و اگر قبول نشود سایر اعمالش نیز مورد قبول واقع نمی شود.

نماز معیار قبولی تمام اعمال است و حضور قلب معیار قبولی نماز، پس کسی که با نماز انس ندارد، هیچ یک از اعمالش پذیرفته نمی شود، پس حضور قلب شرط قبولی تمام اعمال انسان و کلید گنج سعادت است و این نکته بسیار مهم و قابل توجه است. امام خمینی رحمه الله در کتاب آداب نماز می گوید:

«قبولی نماز شرط قبولی دیگر اعمال است و اگر نماز قبول نشود، به اعمال دیگر اصلاً نظر نکنند.»(3)

انس با نماز و آثار واقعی نماز

انس با نماز و آثار واقعی نماز

چون روح و حقیقت نماز در گرو حضور قلب و انس با نماز است، در آیات و روایات نیز بر نماز با حضور قلب تاکید بسیار شده است. کسی که با نماز انس ندارد، آثار پربار نماز را درک نمی کند. به عبارت

1- شیخ صدوق، علل الشرایع، ج 2، ص 327، باب 24، ح 2.
2- وسایل الشیعه، ج 3، ص 22.
3- فلاح السائل، ص 127، به نقل از من لا یحضره الفقیه، ج 1، «فضل الصلوه» باب 30، ح 5.