بر بال سحر: سحرخیزی و شب زنده داری در فرهنگ اسلامی صفحه 55

می ایستادند.

از همسر امام نیز نقل شده است که: وقتی امام برای نمازشب بیدار می شدند، هرگز چراغ خانه را روشن نمی کردند و تنها از یک چراغ قوه کوچک استفاده می کردند.(1) و حتی هنگام گرفتن وضو، اسفنجی را زیر شیر آب قرار می دادند تا کسی از صدای چکّه آب بیدار نشود.(2)

از یکی از اساتید حوزه علمیه قم نقل شده است که: شبی میهمان حاج آقا مصطفی بودم، نیمه های شب از صدای آه و ناله ای بیدار شدم، و نگران که چه رخ داده است؟

حاج آقا مصطفی را از خواب بیدار کردم، گفتم برخیز ببین چه خبر است.

ایشان بیدار شد و گفت: این صدای آقا (امام خمینی) است که به نمازشب ایستاده است.(3)

تو را آن به که چون مردان سرمست

شبی از خود به سوی حق گریزی

وقتی حضرت امام رحمه الله در قم به سر می بردند، بیماری قلبی گرفتند، به دستور پزشکان می بایست به بیمارستان قلب تهران منتقل شوند، فصل زمستان بود و هوا بسیار سرد بود و برف می بارید، امام را با آمبولانس به بیمارستان قلب تهران رساندند، ولی باز امام در آن شرایط و وضعیت نماز شب شان را ترک نکردند.

1- داستان های شیرین از نمازشب، ص122 برگرفته از: کتاب گلهای باغ خاطره، ص130.
2- داستان های شیرین از نمازشب، ص123 برگرفته از: کتاب امام در سنگر نماز، ص70.
3- داستان های شیرین از نمازشب، ص140 برگرفته از: کتاب جلوه ای از خورشید، ص95.