بر بال سحر: سحرخیزی و شب زنده داری در فرهنگ اسلامی صفحه 57

بی گمان میان این ناب ترین لحظه و نعمتِ نجات، فرابشری بودن آن، طهارت، اهلیت، پاداش شکرگزاری و مقام شفاعت، پیوند رمزگونه و تأثیر گذار وجود دارد.

نَ_جَّیْناهُمْ بِسَحَرٍ. نِعْمَهً مِنْ عِنْدِنا کَذ لِکَ نَجْزِی مَنْ شَ_کَرَ. (قمر: 34 و 35)

گاهِ سحر آنان را نجات دادیم و این نعمتی از جانب ما برای آنان بود و ما این چنین شکرگزاران را پاداش می دهیم.

إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَ_هَّرُونَ. فَاَنْجَیْناهُ وَ اَهْلَهُ.... (اعراف: 82 و 83)

آنان مردمی طهارت پیشه اند و ما او و اهلش را نجات دادیم.

از این آیه شریفه فهمیده می شود که بین طهارت و نجات، ارتباط و پیوند وجود دارد و طهارت پیشگان، اهل نجاتند.

رَبِّ نَ_جِّنِی وَأَهْلِ_ی مِمّا یَ_عْمَلُونَ. فَنَ_جَّیْناهُ وَأَهْ_لَهُ أَجْ_مَعِ_ینَ. (شعراء: 169 _ 171)

پس ما (دعایش را اجابت کرده) و او تمامی خاندان و یارانش را نجات بخشیدیم.

«إِذ نَ_جَّیْناهُ وَأَهْ_لَهُ أَجْمَعِ_ینَ؛ یاد آر هنگاهی را که ما لوط و تمامی خاندان و یارانش را نجات بخشیدیم. (صافات: 133 _ 135)

کسانی که خدا و پیامبران را باور دارند و طهارت پیشه اند و آنان را در بیم و امید دادنِ مردم یاری رسانده و همراهی می کنند و سپاس نعمت های خدایی را به جا می آورند، اولیای خدایی و از شکرگزاران به شمار می آیند و هنگامه سَحر به نعمت نجات دست رسانند و شفاعت آنان پذیرش خواهد شد.

ای صبا امشبم مدد فرمای

که سحرگه شکفتنم هوس است(1)