مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 144

1- شیخ صدوق، من لایحضر ه الفقیه، ج 1، ص 31

2- آل عمران:43

3- (و نام پروردگار خود را یاد کن) و تنها به او بپرداز" (مزمل:8)

4- حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 4، ص 912

خداست"(1)

گرچه قنوت در نماز مستحب است؛ اما چنان مورد توجه است که امام رضا؟ع؟در نامهای به مأمون می نویسند: قنوت، یک سنّت واجب در تمام نمازهای شبانه روزی است.(2) البتّه مراد امام تأکید بر اهمیت قنوت است؛ چنانکه اگر انسان آن را قبل از رکوع فراموش کرد، مستحب است بعد از رکوع قضا نماید و اگر در سجده یادش آمد، بعد از سلام آن را قضا کند.

قنوت، دعای خاصی ندارد و انسان می تواند هر دعایی بخواند، چنانکه بنابر نظر برخی از علما، لازم نیست دعا به عربی باشد و میتوان در قنوت، حاجات خود را به فارسی هم بیان کرد. البتّه روشن است که دعاهای قرآنی و یا دعاهائی که معصومان(ع)در قنوت خود میخوانده اند، از فضیلت و اولویّت خاصی برخوردارند.(3)

هفت. تشهد

تشهد، از واجبات نماز است. در شهادت به رسالت و عبودیت حضرت محمد(ص)، هم عظمت مقام آن حضرت نهفته - که خداوند شهادت به رسالت او را در کنار توحید قرار داده است - و هم، مقدّم بودن "عبده» بر "رسوله» این معنا را میرساند که رمز رسالت پیامبر؟ص؟، عبودیت اوست!

فراز دیگر تشهد، "صلوات» است. درود فرستادن بر پیامبر و خاندان او؟ع؟ شعار اسلام است و نماز بدون آن ناقص است.

صلوات بر محمد و آل او نوری می شود که صراط قیامت را روشن می کند و درودهای ما به پیامبر(ص) می رسد و آن حضرت، پاسخ می دهند. رسول خدا؟(ص) فرموده است: "صلوات شما بر من، سبب استجابت دعا و رضایت پروردگار و پاکی