مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 188

1- "فَإِنْ قَالَ فَلِمَ جُعِلَتِ الْخُطْبَهُ قِیلَ لان الْجُمُعَهَ مَشْهَدٌ عَامٌ فَأَرَادَ أَنْ یَکُونَ لِلْامَامِ سَبَباً لِمَوْعِظَتِهِمْ وَتَرْغِیبِهِمْ فِی الطَاعَهِ وَ تَرْهِیبِهِمْ عَنِ الْمَعْصِیَهِ وَ تَوْقِیفِهِمْ عَلیَ مَا أَرَادَ مِنْ مَصْلَحَهِ دِینِهِمْ وَ دُنْیَاهُمْ وَیُخْبرِهُمْ مِا وَرَدَ عَلَیْهِ مِنَ الاوْقَاتِ وَ مِنَ الاحْوَالِ الَتِی لَهُمْ فِیهَا الْمَرَهُ وَ الْمَنْفَعَهُ فَإِنْ قَالَ فَلِمَ جُعِلَتْ خُطْبَتَیْنِ قِیلَ أِنْ تَکُونَ وَاحِدَهٌ لِلثَنَاءِ وَ التَحْمِیدِ وَ التَقْدِیسِ لِلَهِ عَزَ وَ جَلَ وَ الاخْرَی لِلْحَوَائِجِ وَ الْعْذَارِوَ الِنْذَارِ وَ الدُعَاءِ وَ مَا یُرِیدُ أَنْ یُعَلِمَهُمْ مِنْ أَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ مِا فِیهِ الصَلاَحُ وَالْفَسَاد" شیخ صدوق، عیون . أخبار الرضا ؟، ج 2، ص 111

2- بقره : 277،177،110،83،43،ونسا: 162،77ومائده: 55،12وتوبه: 71،54،18،11،5ورعد: 22وابراهیم : 31وحج : 41،78 ؛ نور: 59 ؛ نمل: 3؛ لقمان: 4؛ احزاب: 133 ؛ مجادله: 13 ؛ مزمل: 20 ، بینه: 5 ،

افراد با حضور در مساجد و نماز جماعت، یکدیگر را ملاقات می کنند؛ از وضع همدیگر اطلاع می یابند؛ با اوضاع اجتماعی، اقتصادی و زندگی هم آشنا می شوند؛ اگر مشکلی برای شخص یا اشخاصی پیش آمده باشد، از آن مطلع می گردند و بر اساس روح ایمان و مسئولیتی که در خود احساس می نمایند، برای رفع مشکل اشخاص و اجتماع خویش، همکاری می نمایند.

چنانچه در طی سالها از نزدیک مشاهده کردهایم که اهالی مسجد، در زمینه امدادهای جبهه و جنگ، تعاون برای کمک به وضع اقتصادی جامعه، همکاری برای ازدواج جوانان مستعدّ و حتی همیاری برای رفع مشکلات خانوادگی گرفتاران، اقدامهای جدی به خرج داده اند.(1)

در منابع دینی نیز جنبه تعاون و همیاری نمازگزاران مورد تأکید قرار گرفته است. امام رضا(ع)نسبت به فلسفه نماز جماعت، به همزیستی نماز جماعت و تعاون و همکاری و احساس مسئولیت اقتصادی اشاره نموده و تأکید می نمایند که نماز جماعت به این جهت تشریع گردید که در آن، مساعدت و همکاری در جهات خیر و پرهیزگاری وجود دارد.(2)

ب) بهبود رابطه کارگر و کارفرما

نگرش صرفاً مادی و سودجویانه میان کارگر و کارفرما مشکل آفرین است. کارگر با حذف انگیزه معنوی و جایگزین کردن انگیزه مادی، همواره بر آن میشود که کم کاری کند؛ زیرا حب نفس اقتضا میکند که ارزش کار خود را بیش از آنچه در بازار است بداند. از طرفی، چون دستمزد حاکم در بازار را کمتر از حق خود می پندارد. کار فرما نیز اگر فقط مادینگر باشد، می کوشد تا سود خود را افزایش دهد. افزایش سود یعنی کاهش هزینه و سهلترین راه کاهش هزینه، پرداخت دستمزد کمتر