مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 227

1- شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 208 ، ح 623.

2- مریم: 31- 30

ویرانهای رسیده و در آنجا به دعا [نماز](1) مشغول شد.

دو. یهودیت

اشاره

یهودیت، اصطلاحی است که به دین قومی به نام یهود اطلاق میشود که خود را پیرو تعدادی از انبیا (ع)ی الهی(ع)، به ویژه حضرت موسی(ع)می دانند و حضرت عیسی(ع)و حضرت محمد(ص) را پیامبرانی که ادامه دهندگان راه انبیا ؟عهم؟ی بنی اسرائیل بودند، قبول ندارند.

در طول تاریخ یهودیت، این دین را دینی قومی انگاشته اند که خود را قوم برگزیده می دانند. اما یهودیان امروز، مردمی از نژادها و رنگهای مختلف هستند که ثابت می کند این قوم بارها با اقوام دیگر ممزوج شدهاند. تعریف یهودی این نیست که لزوماً به عقاید یهودی باور داشته باشد و به احکام یهودیت عمل کند، بلکه یهودی کسی است که متعلق به قوم یهود باشد. بر همین مبنا، یهودیان سکولاری نیز که به احکام تورات عمل نمیکنند، خود را یهودی می انگارند.(2)

فرقه های مختلف یهودی اختلافات عقیدتی بسیاری دارند، با این وجود، همه آنها در بعضی از عقاید اصلی مشترکند. این عقاید اصلی عبارتند از: باور به یک خدای واحد، ازلی، غیر مادی و متعال که بر افکار و اعمال مردم آگاه است و سرانجام درباره آنها داوری خواهد کرد. همچنین، اعتقاد به تورات، کتاب مقدس عبری، اعتقاد به انبیا (ع)ی بنی اسرائیل، به ویژه حضرت موسی(ع)، عقیده به ارض مقدس و مسیحا یا منجیای که خواهد آمد. اما برخی از یهودیان، این عقاید اصلی را نیز انکار میکنند.

مسیحیان، پیوسته در طول تاریخ، قوم یهود را عامل قتل حضرت عیسی(ع)می دانستند و از همین رو با آنان در نزاع بودند. از این رو بسیاری از آنان در تقیه به سر میبردند و دین خود را آشکار نمی ساختند، اما امروزه این قوم