مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 236

1- به نا مهای مَس، شام خداوند و شام آخر نیز شناخته می شود

خوردن قربانی مقدس (عشای ربانی).

٥. نماز حضرت عیسی(ع)

در انجیل متّی از قول حضرت عیسی(ع)آمده است: «و چون عبادت کنی، مانند ریاکاران مباش! زیرا خوش دارند در کنایس و گوشه های کوچه ها بایستند و «نماز» گذارند، تا مردم ایشان را ببینند. هرآینه به شما می گویم اجر خود را تحصیل نموده اند. [یعنی در آخرت اجری نخواهند داشت. ] لیکن تو چون عبادت کنی، به حجره خود داخل شو و در را بسته، پدر خود را که در نهان است عبادت نما؛ و پدر نهان در تو، تو را آشکارا جزا خواهد داد. و چون عبادت کنید، مانند امتها تکرار باطل مکنید؛ زیرا ایشان [یهود] گمان میبرند که به سبب زیاد گفتن، مستجاب می شوند. پس مثل ایشان مباشید؛ زیرا که پدر شما حاجات شما را میداند، پیش از آنکه از او سؤال کنید. پس شما این طور دعا کنید: «ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد. ملکوت تو بیاید. اراده تو چنانکه در آسمان است، بر زمین نیز کرده شود. نان کفاف ما را امروزه به ما بده و قرضهای ما را ببخش، چنانکه ما قرضداران خود را می بخشیم. و ما را در آزمایش میاور؛ بلکه از شریر ما را رهایی ده. زیرا ملکوت قوت و جلال، تا ابد الآباد از آن تو است. آمین. «(1)

در این فراز از انجیل متی، دو نکته قابل توجه است. نخست اینکه در زمان ایشان، یهودیان نماز می خواندند و نماز، شکلی از نیایشِ کاملاً شناخته شده و رایج بوده است. دوم اینکه حضرت عیسی(ع)اصل ضرورت نماز را تأیید می کند، اما به نماز ریاکارانه یهودیان خرده میگیرد و خود، به تعلیم یک دعا برای نمازی جدید میپردازد. دعایی که حضرت عیسی(ع)در این فراز از انجیل به پیروان خود میآموزد، به «نیایش خداوند» معروف است و مهمترین دعایی است که در نمازهای فردی و گروهی مسیحیان از ابتدای مسیحیت تا به حال، خوانده می شود.