مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 32

1- "کَانَ أَبِی یَقُولُ فِی قَوْلِ اللَهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ وَ إِلی رَبِکَ فَارْغَبْ، إِذَا قَضَیْتَ الصَلاَهَ بَعْدَ أَنْ تُسَلِمَ وَ أَنْتَ جَالِسٌ فَانْصَبْ فِی الدُعَاءِ مِنْ أَمْرِ الدُنْیَا وَ الاخِرَهِ فَإِذَا فَرَغْتَ مِنَ الدُعَاءِ. فَارْغَبْ إِلَی اللَهِ عَزَ وَ جَلَ أَنْ یَتَقَبَلَهَا مِنْکَ" (شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 6، ص 429)

2- "التَعْقِیبُ أَبْلَغُ فِی طَلَبِ الرِزْقِ مِنَ الضرَبِ فِی الْبِاَد" (سید بن طاووس، مفتاح الفلاح فی عمل الیوم.) و اللیله من الواجبات و مستحبات، ص64)

3- "إن اللّه فرض الصلوات فی أحبّ الاوقات، فاسألوا حوائجکم عقیب فرائضکم" (حر عاملی، وسائل . الشیعه، ج 6، ص 431)

4- "من أدّی لله مکتوبهً، فله فی اثرها دعوه مستجابه" (همان.)

5- .5. "مَاعُبِدَاللَهُ بِشَیءٍ مِنَ التَحْمِیدِأَفْضَلَ مِن ْتسَبِیحِ فَاطِمَهَ (س)؟وَ لَوْ کَانَ شَیءٌ أَفْضَلَ مِنْهُ لَنَحَلَهُ رَسُول الله (ص) فاطمه (س) (همان ، ج 3، ص 343)

6- "تَسْبِیحُ فَاطِمَهَ(س) فِی کُلِ یَوْمٍ فِی دُبُر کُلِ صَلاَهٍ أَحَبُ إلِیَ مِنْ صَلاَهِ أَلْف رَکْعَهٍ فِی کُلِ یومم.." (شیخ کلینی، اصول کافی، ج 3، ص 343 ، باب التعقیب بعد الصلاه والدعاء)

سجدۀ شکر

امام رضا(ع)درباره سجده شکر فرمودند: "سجده بعد از هر نمازِ واجب، شکر خداوند عزوجل است بر توفیقی که در انجام آن نماز به او داده است. در آن حداقل سه مرتبه "شکراً لله» بگوید". راوی گوید: به حضرت عرض کردم: "شکراً لله» به چه معنا است و منظور از آن چیست؟ فرمودند: "منظور این است که بنده می گوید: خدا را با این سجده، بر توفیق خدمت گزاری و توفیق به جا آوردن دستورش سپاس می گویم. (سپس حضرت فرمودند): سپاس گزاری و شکر، موجب فزونی می شود و اگر در نماز نقصان یا تقصیری باشد که با انجام نافله جبران نشده (نمی شود)، با این سجده کامل می شود". (1)

ز) اهتمام به نوافل

از دیگر راههای کامل کردن نماز- بلکه مهمترین و مؤثرترین آنها - اهتمام به نوافل است. در روایات بسیاری، "نوافل" کامل کننده نماز واجب دانسته شده است. نیز گفته شده که خداوند متعال، نقصان نماز واجب را با نافله جبران می کند. چنانچه امام صادق(ع)می فرمایند: "سهو در نماز موجب از بین رفتن بخشی از آن میشود، البته خداوند این نواقص را با نافله جبران می کند".(2)

در روایتی دیگر می فرمایند: "هنگامی که بنده ای مشغول نماز نافله می شود، خداوند در میان ملائکه مباهات می کند و می گوید: بنده ام مشغول کاری است که بر او واجب نکرده ام".(3)