شکست تنهایی صفحه 179

از این نماز غرض آن بود که م-ن ب-ا ت-و ح-دیث درد ف-راق ت-و ب-ازنگ-زارم وگرنه این چه نمازی بود که من ب- ی ت-و نشسته روی به محراب و دل به ب-ازارم (1)

نتیجه گیری

دوستان عزیز، به نظر شما این رفتار تا چه اندازه مؤدبانه است که من هنگام صحبت کردن ب-اشما اولاً توجه به شما نداشته باشم و بدتر از آن، در حضور شما کارهایی را برای جل-ب توج-ه دیگران انجام بدهم؟ آیا شما به من نمی گویید: خب، تو که دوست داری با دیگ-ری ص-حبت کنی و حواست پیش اوست، برو با او صحبت کن؟

خدایا ،اعمال ما را از ریا دور گردان. آمین .