شکست تنهایی صفحه 203

موجودی است که ما می شناسیم؛ تاآنجاکه م یدانیم بسیاری از اسرار آفرینش راجع به او پنهان مانده است .این موجود عجیب، یعنی انسان ،در این عمر کوتاه خود در میان چه ناراحتی ه-ا ومشکلاتی بزرگ می شود؟ "لَقَدْ خَلَقْنَا الْإنِسْاَنَ فی کَبَد"؛(1) ما انسان را در رنج آفریدیم .

او هنوز دوران طفولیت را با همه رن جها و مشکلاتش پشت س-ر نگذاش-ته و نفس-ی ت-ازه نکرده، دوران پرغوغای جوانی با طوفان های شدید و کوبنده اش فرامی رسد و هنوز جای پ-ای خود را در فصل شباب محکم نکرده، دوران کهولت و پیری با وض-ع رق-ت ب-ارش در براب-ر اوآشکار می شود .

پیوند با بحث

آیا باور کردنی است که هدف این دستگاه بزرگ و عظیم، این اعجوبه خلقت که نامش انسان است ،همین باشد که چند روزی در این جهان بیاید و با رن جها و مشکلاتش زندگی را س-پری کند، مقداری غذا مصرف کرده، لباسی بپوشد، بخوابد و بیدار شود و سپس نابود گردد و هم-هچیز پایان یابد؟!

اگر راستی چنین باشد، آیا آفرینش بیهوده نیست؟

آیا هیچ عاقلی این همه تشکیلات عظیم را برای هدفی به این کوچکی قرار می دهد؟!

فرض کنید ملیونها سال نوع انسان در این دنیا بماند و نسل ها یکی پس از دیگری بیایند و بروند، علوم مادی آنقدر ترقی کند که بهترین تغذیه و لباس و مسکن و عالی ت-رین درج-ه رفاه را برای بشر فراهم سازد، ولی آیا این خوردن و نوشیدن و پوشیدن، ارزش این را دارد که ای ن همه امکانات و مقدمات را برای آن فراهم کنند؟

با مطالعه ای کوتاه از گوشه این جهانِ باعظمت می توان به این حقیقت دست پیدا کرد که:

"وَ ما خَلَقْنَا َّ السماءَ وَ الْأرْضَ وَ ما بَیْنَهُما باطِلاً ذلِکَ ظَن الَّذینَ کَفَرُوا"؛(2) ما آس-مان و زم-ین و آنچ-ه را

میان آنهاست بیهوده نیافریدیم؛ بلکه این گمان و خیال پوچ کافران و کسانی است که پرده بر