داستان اول/ یه الف بچه
گوسفندها سرشان را پایین انداخته بودند و می چریدند. ماشینشان ترمز کرد. احسان، هیجان زده پیشانی و کف دست هایش را به شیشه چسباند: بابایی چقد گوسبند!
جمشید خندید. در را باز کرد که پیاده شود: باباجون، گوسبند نه، گوس... فند.
شیوا که پیاده شده بود در را بست: آرزو جان، احسانو بیار پایین.
آرزو دستی به سر احسان کشید: داداش کوچولو، بیا ببرمت پیش گوسفندا.
او را بغل کرد و از ماشین پیاده شد.
جمشید ایستاد به تماشا. زمین یک دست سبز بود. رودخانه ای درست در وسط این زمین سبز، موازی با جاده، جریان داشت. چند درخت گردو در کنار رودخانه به چشم می خورد. آن طرف رودخانه هم تکوتوک درخت هایی روییده بود و همۀ اینها به یک کوه بلند منتهی می شد.