نماز معلولان بر اساس فقه شیعه صفحه 55

از نظر دلالت هم روشن است که حضرت وجود خون در لباس را به جهت بیماری معفوعنه (بخشوده و معاف شده) دانسته و نماز را صحیح بیان می کنند.

پنجم. صحیحه محمد بن مسلم:

«الْحُسَینِ

بْنِ سَعِیدٍ عَنْ فَضَالَهَ بْنِ أَیوبَ وَ صَفْوَانَ بْنِ یحْیی عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِینٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَحَدِهِمَا ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الرَّجُلِ تَخْرُجُ بِهِ الْقُرُوحُ فَلَا تَزَالُ تَدْمَی کَیفَ یصَلِّی فَقَالَ یصَلِّی وَ إِنْ کَانَتِ الدِّمَاءُ تَسِیلُ: سؤال کردم از امام درباره مردی که زخم هایی در بدنش به وجود آمده، و بدون انقطاع خون می آید، چگونه نماز بخواند؟ حضرت فرمود نماز می خواند هرچند که خون مستمراً بیاید. »(1)

از نظر سند: این صحیحه در کتاب تهذیب(2) و استبصار(3) نقل شده است. و در تسمیه «احدهما» این روایت هیچ شکی نیست. چون با توجه به جایگاه محمد بن مسلم هیچ گاهی روایت از غیر معصوم نقل نمیکند و مخصوصاً در اصطلاح روایی، احدهما احد الصادقین علیهما السلام است. چراکه وی از اصحاب امام باقر و امام صادق علیهما السلام بود و گاه یادش نبود که روایت را از کدام امام شنیده است از این رو به عن احدهما تعبیر می کرد. شاید هم این کار او جنبه تقیه داشته است.(4)

علاوه بر صحت سندی این روایت در کلام فقها بسیار نقل شده است. به عنوان نمونه علامه حلی در منتهی المطلب،(5) محقق بحرانی در حدائق الناضره،(6) سید محمد عاملی در مدارک الاحکام،(7) سید علی طباطبایی در ریاض المسائل،(8) فاضل هندی در کشف اللثام،(9) محقق سبزواری در ذخیره المعاد،(10) میرزای قمی در غنائم الایام،(11) شیخ محمد حسن نجفی در جواهر الکلام،(12) شیخ انصاری در کتاب الطهاره،(13) آقا رضا همدانی در مصباح الفقیه،(14) محقق نراقی در

1- . حر عاملی، محمد بن حسن، تفصیل وسائل الشیعه إلی تحصیل مسائل الشریعه، ج3، ص434، ابواب النجاسات و الاوانی، باب22: باب جواز الصلاه مع النجاسه...، ح4.
2- . طوسی، ابوجعفر، محمد بن حسن؛ تهذیب الأحکام، ج1، ص258، کتاب الطهاره، باب12: بَابُ تَطْهِیرِ اَلثِّیابِ...، ح36.
3- . طوسی، ابوجعفر، محمد بن حسن؛ الإستبصار فیما اختلف من الأخبار، ج1، ص177، ابواب تطهیر الثیاب، باب3: مقدار الذی یجب ازالته...، ح7.
4- . تقریرات درس خارج آیت اللّه مکارم شیرازی، کتاب الحج، 19/1/1392.
5- . حلّی، علامه، حسن بن یوسف بن مطهر اسدی، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، ج3، ص247.
6- . بحرانی، آل عصفور، یوسف بن احمد بن ابراهیم، الحدائق الناضره فی أحکام العتره الطاهره، ج5، ص302.
7- . عاملی، محمد بن علی موسوی، مدارک الأحکام فی شرح عبادات شرائع الإسلام، ج2، ص310.
8- . حائری، سید علی بن محمد طباطبایی، ریاض المسائل فی تحقیق الأحکام بالدلائل، ج2، ص104.
9- . اصفهانی، فاضل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام، ج1، ص431.
10- . سبزواری، محقق، محمد باقر بن محمد مؤمن، ذخیره المعاد، ج1، ص157.
11- . گیلانی، میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن، غنائم الأیام فی مسائل الحلال و الحرام، غنائم الایام، ج2، ص276.
12- . نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ج6، ص101.
13- . دزفولی، مرتضی بن محمد امین انصاری، کتاب الطهاره، ج5، ص232.
14- . همدانی، آقا رضا بن محمد هادی، مصباح الفقیه، ج8، ص63.