در آمدی بر تاریخ قرآن (معارف) صفحه 105

سوره كامل را قرائت مي‌كردند. دليل اين امر روايات متعددي است كه از آن حضرت نقل شده و يا رواياتي كه به نوعي معرف سيره آن بزرگوار در اين‌باره است همانند:

1- «شيبتني هود و اخواتها الواقعة و الحاقة و اذا الشمس كورت» «1»

2- «شيبتني هود و الواقعة و المرسلات و عمّ يتساءلون و اذا الشمس كورت» «2»

همچنين بيهقي و احمد با اسناد خود از عايشه نقل كرده‌اند كه گويد:

«كنت اقوم مع رسول الله صلّي اللّه عليه و اله و سلّم في الليل، فيقرأ بالبقرة و آل عمران و النساء فاذا مرّبآية فيها استبشار، دعا و رغب و اذا مرّ بأية فيها تخويف، دعا و استعاذ» «3» يعني: شبها با رسول خدا صلّي اللّه عليه و اله و سلّم به‌پا مي‌خواستم، آن حضرت (در نافله‌هاي خود) سوره‌هاي بقره، آل عمران و نساء را قرائت مي‌كرد. چون به آيه‌اي مي‌رسيد كه در آن بشارتي بود، آن را مي‌طلبيد، و چون به آيه‌اي مي‌رسيد كه در آن بيم و ترسي بود، به خدا پناهنده مي‌شد.

ب- نامگذاري سوره‌ها

علامه طباطبايي درباره وجه نامگذاري سوره‌ها مي‌نويسد:

«سوره‌ها را گاهي با اسمي كه در آن سوره واقع شده، يا موضوعي كه از آن بحث كرده، نامگذاري مي‌كنند. چنان‌كه گفته مي‌شود. سوره بقره، سوره آل عمران، سوره اسراء، سوره توحيد، و چنان‌كه در قرآنهاي قديمي بسيار ديده مي‌شود كه در سر سوره مي‌نويسند:

«سورة تذكر فيها البقرة، سورة تذكر فيها آل عمران»

و گاه جمله‌اي از اول سوره ذكر نموده، معرّف آن سوره قرار مي‌دهند. چنانكه گفته (1)- القرآن الكريم و روايات المدرستين، 6/ 217 به نقل از كنز العمال

(3)- القرآن الكريم، 1/ 172 به نقل از الدر المنثور