در آمدی بر تاریخ قرآن (معارف) صفحه 109

الف- دلايل قرآني‌

الف/ 1- ذكر «كتاب»

قرآن خود را در اين مورد چنين معرفي مي‌كند:

ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ «1»

كِتابٌ فُصِّلَتْ آياتُهُ قُرْآناً عَرَبِيًّا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ «2»

اقتضاي وجود كتاب، نظم و ارتباط كلمات، آيات و سور مي‌باشد. «3»

الف/ 2- اظهارات مشركان‌

وَ قالُوا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَها فَهِيَ تُمْلي عَلَيْهِ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا «4»

دكتر راميار مي‌گويد: پيداست كه نوشته‌هاي مرتبي وجود داشته كه مشركان آن را در دسترس داشته‌اند تا بتوانند بگويند كه پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم قرآن را از روي افسانه‌هاي گذشتگان نويسانده است.

امّا به نظر مي‌آيد اين آيه بر كتابت قرآن بيشتر دلالت دارد تا تدوين آن‌كه در اواخر حيات پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم انجام گرفته است. از اين آيه برمي‌آيد كه آنچه از قرآن نازل مي‌شد به صورت مكتوب درمي‌آمد كه شواهد آن ذكر گرديد.

الف/ 3- آيات تحدي‌

مي‌دانيم كه در آيات متعددي قرآن دعوت به تحدي و نظيرآوري كرده است.

روشن است وقتي پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم مطابق اين آيات با كافران تحدي مي‌كند كه مثلا اگر مي‌توانيد ده سوره مثل قرآن را بياوريد از جمله: (1)- البقره، 2

(3)- تاريخ قرآن راميار، 281

(4)- الفرقان، 5