در آمدی بر تاریخ قرآن (معارف) صفحه 147

صفحه 147

اول- ويژگي رسم الخط مصاحف عثماني‌

اشاره

به عقيده صاحب‌نظران، خط عربي در عصر نزول قرآن ويژگي‌هاي خاصي داشته كه اهّم آن به قرار زير است:

1- ابتدايي بودن خط

در جامعه عربي آن روز، خط در مراحل ابتدايي خود به سر مي‌برد. از اين‌رو اصول آن استوار نشده بود و مردم عرب فنون خط و روش نوشتن صحيح را نمي‌دانستند و بسياري از كلمات را به قياس تلفظ مي‌نگاشتند. هنوز آثاري از آن در رسم الخط كنوني باقي است. در آن رسم الخط كلمه به شكلي نوشته مي‌شد كه به چند وجه قابل خواندن بود. نون آخر كلمه را به شكلي مي‌نوشتند كه با «ر» فرقي نداشت و نيز شكل «و» با «ي» يكي بود. چه بسا، ميم آخر كلمه را به شكل «و» و «د» را به صورت كاف كوفي و عين وسط را به شكل «ه» مي‌نوشتند ...

به علت همين نارسائي‌ها در رسم الخط بود كه برخي از پيشينيان، از آن سلب اعتماد نموده، بسياري از موارد ابهام قرآن را غلط پنداشته و از خطاكاريهاي نويسندگان اصلي قرآن شمرده‌اند.

2- بي‌نقطه بودن حروف‌

يكي از عواملي كه در قرائت قرآن مشكلات فراوان ايجاد مي‌كرد، بي‌نقطه بودن حروف معجمه (نقطه‌دار) و جدا نساختن آن از حروف مهمله (بي‌نقطه) بود. لذا ميان «س» و «ش» در نوشتن هيچ فرقي نبود. همچنين ميان «ب» و «ت» و «ث»، «ج» و «ح» و «خ»، «ص» و «ض»، «ط» و «ظ»، «ع» و «غ»، «ف» و «ق»، «ن» و «ي» خواننده بايد از دقت در معناي جمله و تركيب كلامي تشخيص دهد كه حرف موجود، جيم است يا حا يا خا و ...

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه