در آمدی بر تاریخ قرآن (معارف) صفحه 27

خدا صلّي اللّه عليه و اله و سلّم با حضرت عيسي عليه السّلام به عمل آورده، مي‌نويسد:

«اخبار فراواني وجود دارد كه از آنها اين نكته به دست مي‌آيد كه خداوند به هيچ‌يك از پيامبران كرامت، فضيلت و معجزه‌اي عطا نكرد مگر آنكه نظير آن را به رسول خدا صلّي اللّه عليه و اله و سلّم نيز مرحمت فرمود. پس چگونه جايز است كه حضرت عيسي در گهواره به نبوت رسيده باشد، اما پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم تا سن چهل سالگي پيامبر نباشد؟» «1»

علامه طباطبايي در نقدي كه بر روايت بعثت وارد كرده است مي‌نويسد:

«طبق اين روايات، پايه تشخيص نبوت رسول خدا صلّي اللّه عليه و اله و سلّم گواهي يك راهب نصراني- ورقة بن نوفل- است. اما اين مطلب چگونه قابل قبول است، حال آنكه خداوند در سوره انعام درباره پيامبر فرموده است: قُلْ إِنِّي عَلي بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي «2» يعني «بگو من از جانب پروردگار دليل آشكاري (همراه) دارم». آيا در سخنان ورقه چه حجّت روشني بود كه پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم براي آرامش خاطر به آن محتاج باشد؟ و باز در سوره يوسف آمده است كه: قُلْ هذِهِ سَبِيلِي أَدْعُوا إِلَي اللَّهِ عَلي بَصِيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِي «3» از اين آيه بصيرتي خدادادي براي رسول خدا صلّي اللّه عليه و اله و سلّم و پيروان او معلوم مي‌گردد. اما آيا اعتماد كردن به قول ورقة، عبارت از بصيرتي است كه خدا وعده داده است؟ ... حق اين است كه نبوت و رسالت، ملازم با يقين و ايمان صد در صد شخص پيامبر و رسول است، او قبل از هركس ديگر به نبوت خود از جانب خداي تعالي يقين دارد و بايد هم‌چنين باشد. چنانكه روايات وارده از ائمّه اهل بيت عليهم السّلام هم همين را مي‌گويد» «4»

ب- روايات اهل بيت عليهم السّلام‌

بنا به روايات شيعه، بعثت پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم مقارن با نزول نخستين آيات سوره علق است. (1)- بحار الانوار، 18/ 297

(3)- يوسف، 108

(4)- الميزان، 20/ 329