در آمدی بر تاریخ قرآن (معارف) صفحه 71

و- سوره انعام آيه 7

وَ لَوْ نَزَّلْنا عَلَيْكَ كِتاباً فِي قِرْطاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ

اين آيه احتمالا در پاسخ به تقاضايي است كه در آيه قبل آمده است. از مفاد آن اجمالا به دست مي‌آيد كه تعابير «كتاب» و «قرطاس»، تعابيري آشنا براي عرب آن روز بوده است.

ز- سوره انبياء آيه 100

يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ ...

از اين آيه هم روشن مي‌شود كه مشركان مكه تصوير روشني از طومار و پيچيده شدن آن داشته‌اند.

ط- سوره اعراف آيه 145

وَ لَمَّا رَجَعَ مُوسي إِلي قَوْمِهِ ... وَ أَلْقَي الْأَلْواحَ وَ أَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ ...

اين آيه مي‌رساند كه موسي عليه السّلام در كوه طور تنها آيات را به حافظه نسپرد، بلكه با الواح و نوشته‌هايي بازگشت. از اين‌رو كتابت آيات وحياني پيشينه تاريخي وسيعي تا دوره‌هاي پيامبران الهي گذشته دارد.

ي- سوره طور 1- 3

وَ الطُّورِ. وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ. فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ

چنان‌كه پيداست قرآن مفاهيمي به كار گرفته كه هماهنگ با پديده تدوين است. ضمنا به طوري كه گفته شد قرآن با ادبيات و اصطلاحاتي نازل گرديد كه براي عرب صدر اسلام آشنا بوده است.