در آمدی بر تاریخ قرآن (معارف) صفحه 80

يعني: آيا يكي از شما- آنگاه كه بر تخت (قدرت) خود تكيه زده- تصور مي‌كند كه خداوند جز چيزهايي كه در قرآن حرام كرده، حرام ديگر ندارد؟ آگاه باشد كه من شما را پند داده‌ام و امر و نهي كرده‌ام كه اين اوامر و نواهي به‌اندازه اوامر و نواهي قرآن بلكه بيشتر است.

اين احاديث به «احاديث اريكه» معروف شده و با آن‌چه از ابو بكر و عمر پس از نشستن بر مسند خلافت- در جلوگيري از نقل و نگارش حديث يا نهي از تفسير- صادر شده، مطابقت دارد. «1»

4- تعليم قرآن توسط معلمان قرآن‌

در مسجد پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم صفه‌اي بود كه فقراي مسلمين در پناه آن زندگي مي‌كردند رسول خدا صلّي اللّه عليه و اله و سلّم از وجود برخي از مسلمانان در تعليم قرآن استفاده مي‌كرد. از جمله، عبادة بن صامت به اهل صفه قرآن تعليم مي‌داد.

4- 1) در مستدرك حاكم آمده است كه عبادة بن صامت گويد: «اذا قدم الرجل و قد اسلم علي رسول الله صلّي اللّه عليه و اله و سلّم دفعه الي رجل منا ليعلّمه القرآن ...» «2»

4- 2) باز از عبادة بن صامت نقل است كه گويد:

«كان الرجل اذا هاجر دفعه النبي صلّي اللّه عليه و اله و سلّم الي رجل منا يعلّمه القرآن و كان يسمع لمسجد رسول اللّه ضجّة بتلاوة القرآن حتي امرهم رسول اللّه صلّي اللّه عليه و اله و سلّم ان يخفظوا اصواتهم لئلا يتغالطوا» «3»

يعني: هرگاه شخصي به مدينه هجرت مي‌كرد پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم او را به يكي از ما مي‌سپرد تا قرآن را به او بياموزد. همواره در مسجد رسول خدا صلّي اللّه عليه و اله و سلّم صداي مردم (1)- جهت اطلاع بيشتر از اين مطلب بنگريد به تاريخ عمومي حديث از همين مؤلف ص 92: احاديث اريكه

(3)- مناهل العرفان، زرقاني، 1/ 234