در آمدی بر تاریخ قرآن (معارف) صفحه 86

«خيركم من تعلّم القرآن و علّمه» «1»

7- غنيمت شمردن فرصتها براي نشر قرآن در سيره پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم‌

بخاري روايت مي‌كند:

أتت النبي (ص) امرأة فقالت: انّها وهبت نفسها للّه و لرسول اللّه. فقال: مالي في النساء من حاجة. فقال رجل: زوجنيها. قال: اعطها ثوبها. فقال: لا اجد. قال: اعطها و لو خاتما من حديد فاعتل له. قال: لا اجد. فقال: ما معك من القرآن؟ قال: كذا و كذا. قال:

فقد زوجتكها بما معك من القرآن «2»

اين حديث بر حافظ بودن بسياري از صحابه- نسبت به سوره‌هاي قرآن- از يك طرف و غنيمت‌شماري رسول خدا صلّي اللّه عليه و اله و سلّم فرصتها را در نشر قرآن از طرف ديگر، اشاره دارد.

نكته: بايد اشاره كنيم كه قرآن ميان عالم و غير عالم امتياز قائل است و صريحا مي‌فرمايد:

هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ «3»

روشن است كه در آن دوران هيچ علمي به اندازه قرآن ارزش نداشت. لذا اگر در نظر بگيريم قاري قرآن- چنانكه قبلا گذشت- هم دانش قرآني داشته و هم در دين فقيه بوده است، از اين نظام امتيازي تعجب نمي‌كنيم. فراموش نشود كه امارت سپاه و واگذاري مسئوليت‌هاي مهم به قاري- آن هم كسي كه سوره بقره را مي‌دانست- به دليل بينشي بوده كه وي از ناحيه حفظ اين سوره و تسلّط بر مفاهيم آن به دست آورده بود.

هشدار از فراموشي‌

پيامبر اكرم صلّي اللّه عليه و اله و سلّم در عين اهتمام و تعليم قرآن هشدار مي‌دهد كه مبادا قرآن را (1)- صحيح بخاري، 3/ 154

(3)- الزمر، 9