در آمدی بر تاریخ قرآن (معارف) صفحه 87

فراموش كنيد و از خاطرتان برود. در اين زمينه عقبة بن عامر جهني مي‌گويد:

«خرج علينا رسول الله (ص) ذات يوم و نحن نتدارس القرآن، قال: تعلّموا القرآن، و اقتنوه، فانه اشدّ تفلتا من المخاض في عقلها، اي اشد تفلتا من الناقة المشدودة بالعقال ساعة الولادة» «1»

در اين حديث اقتناء به قرآن يعني خود را با قرآن توانگر كردن و آن را سرمايه خود قرار دادن. به اين معني كه اگر قرآن سرمايه است بايد آن را حفظ كرد وگرنه از دست مي‌رود.

اين تأكيد پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم در حالي است كه مسلمانان آن روز قرآن را به فرزندان و زنان خود مي‌آموختند. چنانكه زياد بن لبيد انصاري وقتي كه پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم اشاره كرد كه اين مسأله در زمان رخت بر بستن علم خواهد بود، در مقام تعجب گويد:

«يا رسول اللّه و كيف يذهب العلم و نحن نقرأ القرآن و نقرئه ابناءنا و يقرئه أبناءنا ابناءهم الي يوم القيامة؟»

پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم در جواب ايشان مي‌فرمايد: «... او ليس هذه اليهود و النصاري يقرؤون التوراة و الانجيل لا يعلمون بشي‌ء مما فيهما» «2»

اين مطلب هم اشاره به فراموشي تورات و انجيل از سوي يهود و نصاري دارد و هم ناظر بر بي‌توجهي آنان نسبت به كتابهاي آسماني‌شان است گرچه به ظاهر آن را قرائت كنند.

آهنگ تدوين قرآن‌

الف- اهتمام پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم نسبت به سوره‌هاي طولاني‌

پيامبر صلّي اللّه عليه و اله و سلّم نسبت به سوره بقره و پس از آن به ديگر سوره‌هاي بزرگ قرآن عنايت (1)- مسند احمد، 4/ 153