شهد سخن 8 : جلوه ای از نور (نمونه فیش سخنرانی ویژه ایام دهه اول ماه مبارک رمضان 1436 ه ق) صفحه 69

1- البقره، آیات 183و184

2- محمد بن علی بن بابویه، من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص: 73

اقناع اندیشه

اشاره

یکی از عبادت هایی که انسان را به خداوند متعال بسیار نزدیک می گرداند، روزه گرفتن است. چنان که رسول مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) به اسامه توصیه فرمودند:

یَا أُسَامَهُ عَلَیْکَ بِالصَّوْمِ فَإِنَّهُ قُرْبَهٌ إِلَی اللَّه.(1)

ای اسامه بر تو باد به روزه! پس همانا روزه باعث نزدیکی به خداست.

پیشینه این عبادت همان گونه که قرآن کریم می فرماید، به امت های قبل از اسلام برمی گردد. از تورات و انجیل فعلی نیز برمی آید که روزه در میان یهود و نصاری بوده و اقوام و ملل دیگر هنگام مواجه شدن با غم و اندوه، روزه می گرفته اند، و نیز از تورات برمی آید که موسی (علیه السلام) چهل روز روزه داشته است، و همچنین به هنگام توبه و طلب خشنودی خداوند، یهود روزه می گرفتند.

حضرت مسیح (علیه السلام) نیز چنانکه از «انجیل» استفاده می شود، چهل روز روزه داشته است.

به این ترتیب اگر قرآن می گوید: «کَما کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ»(2)

«همان گونه که بر پیشینیان نوشته شده بود.» شواهد تاریخی فراوانی دارد که در منابع مذاهب دیگر (حتی بعد از تحریف) به چشم می خورد.(3)