- 1- پیشگفتار 1
- 3- فطرت و عبادت 2
- 5- عمق پرستش 6
- 7- مدار عبادت، رضای خدا 8
- 8- روحیه عبادت 8
- 9- میانه روی در عبادت 9
- 10- مدیریت در عبادت 11
- 12- عبادت، مایه آرامش 12
- 11- عبادت، داروخانه شبانه روزی 12
- 13- عبادت و دریافت ها 14
- 14- تأثیر متقابل ایمان و عبادت 15
- 15- فلسفه عبادت در قرآن 15
- 16- نماز در کلام علی علیه السلام 16
- 17- آثار و برکات عبودیّت و بندگی 18
- 18- باز هم سیمای نماز 27
- 19- نماز و قرآن 30
- 20- نماز و قصاص! 31
- 21- عبادت و ولایت 31
- 22- نماز و رهبری 33
- 23- درجات عبادت 34
- 24- سیمای عبادت 36
- 25- نمازهای مشکل گشا 38
- 27- جامعیّت نماز 40
- 30- قصد قربت 49
- 31- درجات قرب 50
- 32- خدا را برای خدا بخوانیم 51
- 34- کیفیّت یا کمّیت 55
- 35- نیتّ به کار ارزش می دهد 57
- 36- آثار و برکات نیّت پاک 62
- 37- امتیاز نیّت بر عمل 65
- 38- درجات نیّت 66
- 39- نقش نیّت در مسائل کیفری 67
- 40- آثار نیّت فاسد 68
- 42- تکبیر در نمازهای دیگر 73
- 43- معنای تکبیر 74
- 44- تکبیر در فرهنگ اسلامی 75
- 46- درسهای تربیتی سوره حمد 81
- 47- چرا هر کاری را با «بسم اللّه» شروع کنیم؟ 83
- 48- آیا «بسم اللّه الرحمن الرحیم» جزء سوره حمد و یک آیه مستقل است؟ 84
- 49- بسم اللّه 85
- 50- واژه اللّه 86
- 51- «اَلْحَمدُ لِلَّهِ» 88
- 52- «رَبِّ العالَمینَ» 89
- 53- «اَلرَّحْمنِ الرَّحیمِ» 91
- 54- «مالِک یَوْمِ الدّینِ» 92
- 55- واژه دین 93
- 56- «اِیَّاک نَعْبُدُ وَ اِیَّاک نَسْتَعینُ» 95
- 57- «اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیم» 98
- 58- صراط مستقیم کدام است؟ 99
- 60- «قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ» 110
- 62- «لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ» 113
- 63- «وَ لَمْ یَکُنْ لُهُ کُفُواً اَحَدٌ» 114
- 66- آداب رکوع 120
- 67- رکوع اولیای خدا 121
- 70- حکمت های سجده 125
- 71- آداب سجده 126
- 72- خاک کربلا 127
- 73- سجده شکر 128
- 74- برکات سجده شکر 129
- 76- چند نکته 130
- 78- جایگاه تسبیح 133
- 80- تسبیح عملی 136
- 79- پاداش تسبیح 136
- 81- تکرار تسبیح 136
- 82- ذکر خدا در فرهنگ نیاکان ما 137
- 83- تسبیح موجودات 138
- 85- قنوت نمازهای مختلف 144
- 86- قنوت معصومین 145
- 88- شعار توحید 148
- 89- توحید ناب 151
- 91- صلوات 153
- 93- سلام 156
6- بی تفاوتی نسبت به عبادت
تفسیر نماز » بی تفاوتی نسبت به عبادت
حضرت علی علیه السلام می فرماید: ای انسان! چشمت روشن، اگر با گذشت این همه سال از عُمرت (وبا داشتن این همه استعداد، قابلیت، امکانات، عقل، علم و وحی)، باز هم مثل حیوانی در چراگاهی گامی نهی و خوابی کنی.(1)
آری، تمدن و تکنولوژی و پیدایش و پیشرفتِ ابزار جدید، زندگی را راحت تر کرده و رفاه و آسایش را به ارمغان آورده است، ولی مگر کمال انسان در کسب همین رفاه مادی است؟
اگر چنین باشد، حیوانات که در خوراک و پوشاک و مسکن و ارضای شهوت از انسان جلوترند!
در خوراک بهتر و بیشتر و راحت تر می خورند و نیازی به پختن و آماده کردن ندارند!
در پوشاک، دوختن و شستن و اطو کردن ندارند!
در شهوت، بدون گرفتاری و مشکلی، خود را ارضاء می کنند.
در تأمین مسکن، چه بسا پرندگان و حشراتی که تکنیک آنها در ساختِ لانه و آشیانه، انسان را به تعجّب وامی دارد.
اصولاً آیا این پیشرفتِ تکنولوژی، موجب رشد انسانیّت هم شده است؟
آیا فسادهای فردی و اجتماعی کم شده است؟
آیا این آسایش، آرامش هم آورده است؟
1- 8) قَرَّتْ اذاً عینه اذا اقتَدی بعد السنین المتطاوله بالبهیمه الهامِله و السائمه المرعیّه».نهج البلاغه، نامه 45