نیت و عبادت صفحه 104

1- 232. بحارالانوار، ج 70، ص 11.

2- 233. بحارالانوار، ج 84، ص 261.

اهمیّت اخلاص در عبادت

حضرت فاطمه علیها السلام می فرماید:

«مَنْ أَصْعَدَ إِلَی اللَّهِ خَالِصَ عِبَادَتِهِ أَهْبَطَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ أَفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ»؛(1)

هر کس عبادت خالصش را به سوی خدا بالا بفرستد، خدای بزرگ هم برترین مصلحتش را به سوی او نازل فرماید.

امام صادق علیه السلام می فرماید:

«التَّقْوَی عَلَی ثَلَاثَهِ أَوْجُهٍ ... . وَ مَنْ کانَ اَتْقی کانَتْ عِبادَتُهُ اَخْلَص وَ اَطْهَر»؛(2)

تقوْی بر سه وجه است... آن که تقوایش بیشتر و پرهیزگارتر باشد عبادتش خالص تر و پاک تر است.

امام علی علیه السلام می فرماید:

«فازَ بِالسَّعادَهِ مَنْ اَخْلَصَ عِبادِتِهِ»؛(3)

هر کس عبادتش را خالص کند، به فلاح و رستگاری می رسد.

«اِلْاِخْلاصُ مِلاکُ الْعِبادَهِ»؛(4)