- مقدّمه 1
- آیا وهّابیّت به پایان عمر خود نزدیک می شود؟! 3
- خشونت فوق العاده 7
- توضیح 7
- گروه طالبان 8
- سپاه صحابه 14
- خشونت در زادگاه وهّابیّت 19
- خشونت در عراق 19
- ریشه های خشونت در تعلیمات پیشوا 21
- خشونت و ضربه شدید بر پایه های اسلام 29
- چراغ سبز برای خشونت 29
- تضادّ عجیب 31
- به صراحت اعلام می کنیم 32
- تحمیل عقیده 34
- توضیح 34
- یک خاطره تلخ! 36
- وظیفه اصلی متولّیان خانه خدا 39
- بدترین صورت تحمیل عقیده! 42
- وهّابیان روشنفکر و میانه رو 44
- تعصّب شدید و افراطی 46
- نابودکردن گران بهاترین آثار تاریخی اسلام 51
- عدم آشنایی به ارزش های فرهنگی 51
- تضادّی دیگر: چرا هنوز بارگاه پیامبر برپاست؟! 53
- توضیح 56
- جمود و مخالفت با هر پدیده نوین 56
- تضادّی دیگر! 61
- دلایل ناکامی ابن تیمیّه 62
- اشاره 69
- ضعف منطق و برداشت نادرست از شش واژه قرآنی 69
- نقد و بررسی 71
- الف) مفهوم «شرک» 74
- ب) مفهوم «إله» 77
- ج) مفهوم «عبادت» 83
- د) مفهوم «شفاعت» 85
- ه ) مفهوم «دعا در قرآن» 92
- توضیح 99
- و ) بدعت در کتاب و سنّت 99
- یوسف بن علوی و نقد شجاعانه اش 108
- فریادی که از مکه برخاست 108
- نمونه هایی از تقریظ های کتاب 110
- محتوای کتاب 113
- یادآوری لازم 117
- وهّابیّون جدید 119
- کتاب داعیه و لیس نبیاً! 124
- فریادی دیگر از نویسنده شجاعی دیگر 124
- فشرده ای از کتاب «داعیه و لیس نبیاً» 131
- فصل اول : نقد کشف الشبهات 133
- فصل دوم : نقد آرای شیخ در کتاب «الدرر السنیّه» 135
- توضیح 139
- فصل سوّم : ادامه راه 139
- مهمترین اتّهامات پیشوایان وهّابی 143
- بیانیه هیئت علمای بزرگ سعودی 147
- ترجمه بیانیه هیئت علمای بزرگ سعودی 152
- تحلیل کوتاهی در مورد این بیانیّه 157
- توصیه دوستانه به علمای حجاز 160
- فهرست منابع 163
تعصّب شدید و افراطی
«تعصّب» در عرف زمان ما به «اعتقاد و پای بندی شدید نسبت به چیزی» گفته می شود، خواه یک امر اعتقادی مربوط به مبدأ و معاد باشد، یا یک مسأله اخلاقی، و یا نوعی آداب و رسوم یک قوم و قبیله، و یا حتّی دفاع از یک فرد خاص.
از کلمات امیرمؤمنان علی(علیه السلام) در نهج البلاغه در خطبه قاصعه(1)استفاده می شود که تعصّب در گذشته نیز مفهومی قریب به معنی امروزی داشته است ولی آن حضرت تعصّب را به دو گونه تفسیر فرموده : تعصّب ممدوح و مثبت، و تعصّب مذموم و منفی.
در مورد تعصّب منفی تعصّب ابلیس را یادآور می شود که او را از سجده بر آدم منع کرد. امام(علیه السلام) او را پیشوای متعصّبان جهان، نام می نهد، و می فرماید: «فَعَدُوُّاللهِ
(ابلیس) إِمامُ الْمُتَعَصِّبِینَ وَ سَلَفُ الْمُسْتَکْبِرِینَ... ; دشمن خدا ابلیس پیشوای متعصّبان و سلف
پاورقی
1. نهج البلاغه، خطبه 192 (خطبه القاصعه).