وهابیت بر سر دو راهی صفحه 85

مِنْها لأنَّها غایَهُ التَذَلُّلِ».(1)

در لسان العرب می خوانیم : «اَصْلُ الْعُبُودِیَّهُ الخَضُوعُ وَ التَذَلُّلُ».

جالب این است که پیشوای مذهب وهّابیّت جمله (لِیُقَرِّبُونَا إِلَی اللهِ زُلْفَی) را مورد توجّه قرار داده، ولی از کنار جمله (مَا نَعْبُدُهُمْ إِلاَّ...) به راحتی گذشته است، پس اشکال کار در عبادت غیر خدا است نه در «تقاضای شفاعت برای قرب به خدا» آن هم شفاعت به اذن الله. (دقّت کنید)

آری انسان هنگامی که با پیشداوری ناصوابی وارد مسأله ای می شود، آن چه را موافق مقصود اوست می بیند و آن چه مخالف است گاه به هیچ وجه نمی بیند و گاه ساده از کنار آن می گذارد، سپس فتوای قتل میلیون ها نفر از مسلمین را به عنوان «مشرک» صادر می کند! و خون و مال و ناموس این مشرکان را مباح می شمرد!

البتّه بحث درباره حقیقت «شفاعت» و

«دعا» به زودی خواهد آمد، (إن شاء الله).

د) مفهوم «شفاعت»

شفاعت چهارمین واژه قرآنی است که این گروه در تفسیر آن گرفتار خطا شده اند و همان گونه که گفتیم حکم کفر تمام کسانی را که از

پاورقی