- مقدمه ناشر 1
- سلفی گری 3
- اشاره 3
- مفهوم اصطلاحی سلفی 4
- مفهوم لغوی سلفی 4
- احمد بن حنبل رئیس خط سلفی گری 7
- روش احمد بن حنبل در عقاید 8
- جایگاه عقل نزد سلفیون 10
- آثار سوء منع تدوین حدیث 11
- عامل تاریخی پیدایش خط سلفی گری 12
- اعتدال 13
- ضرورت بررسی احادیث 17
- سلفیه جدید 20
- تأویل، ضرورتی بنیادین 20
- منشأ پیدایش فکر سلفی 21
- اسلوب دعوت سلفیان پیشین 23
- توضیح 25
- برخی از افکار و اعتقادات سلفیان وهابی 25
- 1 - عقیده تشبیه و تجسیم 26
- 2 - بی احترامی و بغض اهل بیت علیهم السلام 27
- اشاره 27
- تناقض در تضعیفات البانی 28
- 3 - نسبت شرک و کفر به مخالفین 33
- 4 - مخالفت با تقریب 34
- 6 - بی اعتنایی به تفسیر 35
- 5 - مخالفت با تصوف اسلامی و زیارت قبور اولیا 35
- 7 - دوری از استدلال به قرآن 36
- 8 - مخالفت با عقل و عقلانیت 36
- عدم امکان میزان بودن فهم سلف 37
- 9 - عدم اعتراف به اجماع 37
- نبود مذهبی به نام «مذهب سلف» 38
- شرح حال محمّد بن عبدالوهاب 40
- شناخت وهابیان 40
- اشاره 40
- کشتار بی رحمانه شیعیان در کربلا 43
- قتل عام مردم طائف 45
- تصمیم به کشتار عمومی علمای اهل سنّت 47
- انهدام میراث فرهنگی 48
- خطبه کفرآمیز سعود در مدینه منوره 48
- تخریب آثار بزرگان مکه 51
- آتش زدن کتابخانه های بزرگ 52
- تخریب آثار بزرگان مدینه 53
- برخی از عقاید و فتاوای وهابیان 54
- تشابه بین وهابیان و خوارج 55
- مسلمانان از دیدگاه وهابیان 55
- 1 - مبارزه و مقابله با کتاب های شیعه 57
- روش های دعوت وهابیان 57
- توضیح 57
- 2 - تحریف کتاب ها 58
- 3 - مختصر کردن کتاب ها 61
- 4 - استفاده از موسم حج 62
- 5 - تهمت ها بر ضد شیعه 64
- از عوامل تهاجم بر ضدّ شیعه 65
- وهابیت، عامل تفرقه 69
- گزارشی از برخی فعالیت های تبلیغی 71
- قسمت اول 74
- تألیفات بر ضدّ وهابیان 74
- قسمت دوم 84
- قسمت سوم 93
- فهرست منشورات مسجد مقدّس جمکران 100
- سلسله کتاب های پیرامون وهابیت 106
1- 30. سوره انفال، آیه 22.
2- 31. سوره یونس، آیه 100.
خداوند آن را زینت خلق قرار داده است. به خاطر عقل است که بندگان، خالق را شناخته و خود را مخلوق او می دانند و او را مدبّر و خود را تربیت شده او می دانند».(1)
همچنین در تفسیر عقل می فرماید: «عقل چیزی است که به وسیله او خدای رحمان عبادت شده و بهشت کسب می شود».(2)
ضرورت بررسی احادیث
شکی نیست که سنّت نبوی دارای منزلت عظیمی نزد مسلمین است و باید چنین باشد، ولی این بدان معنا نیست که هر چه به عنوان حدیث و سنّت نبوی نقل می شود را بدون استثنا بپذیریم و به آن اعتقاد پیدا کرده یا عمل نماییم؛ زیرا:
اوّلاً: می دانیم که عوامل و انگیزه های کذب و دروغ در میان صحابه و دیگران و نسبت خلافِ واقع دادن به پیامبرصلی الله علیه وآله یا صحابه زیاد بوده است. ما البته منکر زحمات علما و محدثین در جمع احادیث صحیح نیستیم، ولی معتقدیم که تهذیب حقیقی احادیث کاری بس دشوار است. لذا ابوداوود در سننش فقط چهار هزار و هشت صد حدیث از مجموعه پانصد هزار حدیث نقل کرده است.(3)