- مقدمه ناشر 1
- اشاره 3
- سلفی گری 3
- مفهوم اصطلاحی سلفی 4
- مفهوم لغوی سلفی 4
- احمد بن حنبل رئیس خط سلفی گری 7
- روش احمد بن حنبل در عقاید 8
- جایگاه عقل نزد سلفیون 10
- آثار سوء منع تدوین حدیث 11
- عامل تاریخی پیدایش خط سلفی گری 12
- اعتدال 13
- ضرورت بررسی احادیث 17
- تأویل، ضرورتی بنیادین 20
- سلفیه جدید 20
- منشأ پیدایش فکر سلفی 21
- اسلوب دعوت سلفیان پیشین 23
- توضیح 25
- برخی از افکار و اعتقادات سلفیان وهابی 25
- 1 - عقیده تشبیه و تجسیم 26
- اشاره 27
- 2 - بی احترامی و بغض اهل بیت علیهم السلام 27
- تناقض در تضعیفات البانی 28
- 3 - نسبت شرک و کفر به مخالفین 33
- 4 - مخالفت با تقریب 34
- 6 - بی اعتنایی به تفسیر 35
- 5 - مخالفت با تصوف اسلامی و زیارت قبور اولیا 35
- 8 - مخالفت با عقل و عقلانیت 36
- 7 - دوری از استدلال به قرآن 36
- 9 - عدم اعتراف به اجماع 37
- عدم امکان میزان بودن فهم سلف 37
- نبود مذهبی به نام «مذهب سلف» 38
- شرح حال محمّد بن عبدالوهاب 40
- اشاره 40
- شناخت وهابیان 40
- کشتار بی رحمانه شیعیان در کربلا 43
- قتل عام مردم طائف 45
- تصمیم به کشتار عمومی علمای اهل سنّت 47
- انهدام میراث فرهنگی 48
- خطبه کفرآمیز سعود در مدینه منوره 48
- تخریب آثار بزرگان مکه 51
- آتش زدن کتابخانه های بزرگ 52
- تخریب آثار بزرگان مدینه 53
- برخی از عقاید و فتاوای وهابیان 54
- مسلمانان از دیدگاه وهابیان 55
- تشابه بین وهابیان و خوارج 55
- توضیح 57
- 1 - مبارزه و مقابله با کتاب های شیعه 57
- روش های دعوت وهابیان 57
- 2 - تحریف کتاب ها 58
- 3 - مختصر کردن کتاب ها 61
- 4 - استفاده از موسم حج 62
- 5 - تهمت ها بر ضد شیعه 64
- از عوامل تهاجم بر ضدّ شیعه 65
- وهابیت، عامل تفرقه 69
- گزارشی از برخی فعالیت های تبلیغی 71
- قسمت اول 74
- تألیفات بر ضدّ وهابیان 74
- قسمت دوم 84
- قسمت سوم 93
- فهرست منشورات مسجد مقدّس جمکران 100
- سلسله کتاب های پیرامون وهابیت 106
1- 72. تاریخ المملکه السعودیه، ج 3، ص 73.
2- 73. عنوان المجد فی تاریخ نجد، ج 1، ص 121، حوادث سال 1216 ه .ق.
3- 74. تاریخچه نقد و بررسی وهابی ها، ص 162.
من بعد از یازده ماه مجدداً به کربلا رفته بودم، دیدم که مردم آن حادثه دلخراش را نقل و گریه می کنند، به طوری که از شنیدن آن، موها بر اندام راست می شد.(1)
وهابیان بعد از کشتار بی رحمانه اهل کربلا و هتک حرمت حرم حسینی علیه السلام با همان لشگر راهی نجف اشرف شدند، ولی مردم نجف به خاطر آگاهی از جریان قتل و غارت کربلا و آمادگی دفاعی به مقابله برخاستند و حتی زن ها از منزل ها بیرون آمده و مردان خود را به دفاع، تشجیع و تحریک می کردند تا اسیر قتل و چپاول وهابیان نشوند.
در سال 1215 ه .ق نیز گروهی از وهابیان برای انهدام مرقد مطهر حضرت امیرعلیه السلام عازم نجف اشرف شدند که در مسیر با عدّه ای از اعراب درگیر شده و شکست خوردند.(2)
آنان در مدت نزدیک به ده سال، چندین بار حملات شدیدی به شهر کربلا و نجف داشتند.(3)
قتل عام مردم طائف
شاید بعضی تصور کنند که وهابیان فقط بلاد شیعه نشین را مورد تاخت و تاز قرار داده اند، ولی با یک نگاهی به عملکرد سیاه آنان در حجاز و شام روشن خواهد شد که حتی مناطق سنی نشین نیز از حملات وحشیانه آنان در امان نبوده است.