- دیباچه 1
- مقدمه 3
- اشاره 3
- اشاره 7
- فصل اول: پرتویی در ابتدای راه 7
- ١. پیامد بدعت 9
- ٢. بدعت در لغت 19
- ٣. بدعت در اصطلاح 20
- اشاره 23
- الف) بدعت از دیدگاه قرآن کریم 24
- ب) معنا و آثار بدعت از دیدگاه روایات 29
- اشاره 35
- الف) گمان رسیدن به مقام بالای عبادت خدای تعالی 36
- ب) پیروی از هوا و هوس 41
- ج) تسلیم در برابر غیر قرآن و سنت 42
- ٧. تقسیم بدعت 48
- فصل دوم: نقش اهل بیت پیامبر: در مبارزه با بدعتها 62
- اشاره 62
- ١. جبر و تفویض 63
- اشاره 66
- ٢. رأی و قیاس 66
- ٣. تشبیه و تجسیم 69
- اشاره 69
- ب) یدان (دو دست) 72
- الف) وجه (صورت) 72
- تأویل آیاتی که در ظاهر بر تشبیه و تجسیم دلالت می‌کنند 72
- د) خشم و خشنودی 75
- ج) استواء (استیلا یافتن یا قرار گرفتن) 75
- اشاره 77
- الف) ابراز بیزاری و لعن آنان 78
- ب) هشدار به مردم از پیروی این افراد و آشکار کردن دروغهای آنها 78
- ج) رد سخنان باطلِ غالیان 82
- اشاره 91
- فصل سوم: چیزی که دلیل دارد بدعت نیست 91
- اشاره 98
- کارهای منسوب به بدعت 98
- ١. جشن گرفتن در میلاد نبوی و مناسبتهای اسلامی 99
- ٢. رفتن به زیارت قبر پیامبر و ائمّه و صالحان 105
- اشاره 105
- الف) استحباب سفر برای زیارت قبر پیامبر اکرم (ص) 108
- ب) بررسی دلیل قائلین به تحریم سفر به قصد زیارت قبر رسول خدا (ص) 110
- ج) مناقشه در دلیل ابن تیمیه بر تحریم 113
- اشاره 116
- ١. نهی از متعه حج 116
- اشاره 116
- فصل چهارم: نمونههایی از بدعت 116
- الف) نهی از متعه حج از چه زمانی پیدا شد؟ 120
- ب) موضع مسلمانان در برابر این نهی 122
- اشاره 124
- ٢. اقامه نماز تراویح به جماعت 124
- الف) نخستین کسی که فرمان داد تراویح را به جماعت بخوانند 128
- ب) موضع مسلمانان در برابر بدعتِ خواندنِ نماز تراویح به جماعت 130
- اشاره 133
- ٣. نماز ضُحی 133
- ب) روایات اهل سنت درباره این مسئله 134
- یک - روایات مجمل 134
- الف) وقت نماز ضحی 134
- اشاره 134
- دو - روایات ضعیف و جعلی 137
- سه - روایاتی که مشروعیت نماز ضحی را نفی میکند 139
- 4. نمونههای دیگری از بدعت 142
- نتیجه 143
- کتابنامه 145
بن سیرین» نقل کرد: خبردار شدم که انصار قبل از تشریف‌فرمایی پیامبر اکرم (ص) به مدینه گرد هم آمدند و گفتند: خوب است روزی را برای یادمان این امر تعیین کنیم و در آن روز جمع شویم و از این نعمتی که خدا به‌واسطه آن بر ما منت نهاده، یاد کنیم. گفتند روز شنبه برای آن کار تعیین شود. گفتند: هرگز با یهودیان در روزشان شریک نمی‌شویم. گفتند: روز یکشنبه باشد. گفتند: با نصارا نیز در روزشان شریک نمی‌گردیم. گفتند: روزِ «عُرُوبه» برای این کار باشد و آنها روز جمعه را روز عروبه می‌نامیدند و در آن روز در خانه «ابواُمامه، اسعد بن زراره» جمع آمدند و گوسفندی قربانی کردند و همان گوسفند برای خوراک همه آنها کفایت کرد.(1)
پیروان اهل بیت، میلاد پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصوم (ع) و همچنین مناسبت‌ها و یادمان‌های بزرگ اسلامی را گرامی می‌دارند. آنان جشن و شادمانی خود را با خواندن قرآن آغاز می‌کنند و سپس با تأمل در آیات و نیز بیان سیره رسول خدا (ص) و اهل بیت پاکش، درس‌های بزرگی می‌آموزند. در این صورت، بسیار عجیب است کسی جمع شدن برای بیان احادیث رسول خدا (ص) و خواندن اشعار در مدح آن حضرت را بدعت، آن هم بدعت به معنای فقهی و اصطلاحی آن بداند. درحالی‌که در برابر آنان ده‌ها مورد است که شاعران در حضور پیامبر اکرم (ص) قصیده‌های خود را در مدح ایشان می‌خواندند و آن حضرت آنان را از این کار منع نمی‌کرد؛ حال چه مانعی دارد در روز میلادش شعری در مدح آن بزرگوار و بزرگداشت رسالت عظیم او خوانده شود!
«کعب بن زهیر» در حضور رسول خدا (ص) این اشعار را سرود:
1- اقتضاء الصراط المستقیم، ابن تیمیه، ص ٣٠۴.